Τον Φασμπίντερ θα μπορούσες να τον κατηγορήσεις για υπερβάλλουσα παραγωγικότητα, αλλά όχι για προχειρότητα. Ναι, το Ali: Fear eats the Soul είναι μία από τις τέσσερις (!) ταινίες που σκηνοθέτησε μέσα στο 1974, και ναι, γυρίστηκε μόλις σε 14 μέρες. Όμως το κάδρο είναι ζυγισμένο, οι ηθοποιοί του στοιχισμένοι και τα χρώματα τοποθετημένα ώστε, μαζί με τα λούμπεν σκηνικά με τις λερές επιφάνειες και τα παρηκμασμένα πρόσωπα με τις περήφανες ρυτίδες, να γεννούν μια ιδιότυπη καλλιγραφία, πολύ διαφορετική από εκείνη του Ντάγκλας Σερκ.

 

Αναφέρουμε τον μέγιστο Αμερικανό δραματουργό, όχι μόνο γιατί η ταινία είναι μελόδραμα, αλλά γιατί αποτελεί μεταφορά του αριστουργηματικού All that Heaven Allows στη γερμανική πραγματικότητα της εποχής. Η διαφορά ηλικίας ανάμεσα στο ζεύγος παραμένει, εδώ η τάξη αντικαθίσταται από τη φυλή. Ο νεότερος άντρας είναι Μαροκινός μετανάστης και η γερμανική κοινωνία βράζει εναντίον του αραβικού κόσμου μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Γνωρίζει μια χήρα σε ένα από εκείνα τα μπαρ των χαμένων ονείρων, του τσαλακωμένου μέικ-απ και της ιδρωμένης φανέλας, που ανοίγουν και μας περιμένουν μόνο στις ταινίες του Φασμπίντερ, κι εκεί ένας έρωτας γεννιέται. Οικογένεια, φίλοι και γνωστοί διαφωνούν με το ειδύλλιο και ο Γερμανός δημιουργός βρίσκει την ευκαιρία να καταγράψει το περιθώριο αγαπητικά και να προσγειώσει το μελόδραμα, ξεκινώντας από τα πρόσωπα, που έχουν κινηματογραφικό ενδιαφέρον μεν, αλλά με τρόπο διάφορο από εκείνο ενός σταρ. Η Μπριγκίτε Μίρα δίνει μία από τις αξέχαστες γυναικείες ερμηνείες της δεκαετίας, ο Ελ Χεντί Μπεν Σαλέμ στέκει επάξια στο πλευρό της - ήταν και σύντροφος του σκηνοθέτη τότε, μπορείς να το καταλάβεις από τον τρόπο που τον κινηματογραφεί.

 

Στο φινάλε ο φόβος τρώει όντως τα σωθικά, μα η αγάπη όλα τα νικά. Μια αγάπη όχι κινηματογραφική, μα ριζωμένη σε μια πραγματικότητα πεζή για κάποιους, μα αληθινή για τους εραστές. Κι αν ετοιμάζεσαι να ψέξεις τον σκηνοθέτη για από-ρομαντικοποίηση, θυμήσου πώς αλλάζουν τα φώτα στον χορό του μπαρ και πώς το ζεύγος συντονίζεται σε μια δική του πραγματικότητα, αφήνοντας διαφωνούντες, ζηλόφθονους και πάσης φύσεως καλοθελητές να φάνε εκείνοι τα σωθικά τους.