Όταν η μητέρα (Λούσι Λιου) πιάνει νευρικά το χέρι του σταρ κολυμβητή γιου της και του εκμυστηρεύεται πως είναι ο αγαπημένος της και ό,τι έχει κάνει είναι αποκλειστικά και μόνο για χάρη του, καταλαβαίνουμε όχι μόνο γιατί ο έφηβος έρχεται σε άβολη θέση αλλά και πως κάτι δεν θα πάει καθόλου καλά στο σπίτι των πνευμάτων που πλανάρει ανηλεώς με τη steadicam του ο Στίβεν Σόντερμπεργκ. Το Presence είναι από τις ελάχιστες εντελώς pov ταινίες, σαν το Lady in the lake του Ρόμπερτ Μοντγκόμερι από το 1947 ή το Harcore Henry, και ως έναν βαθμό τα found footage horror τύπου Blair Witch. Εδώ ο ευρυγώνιος φακός της κάμερας του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη του Traffic κινείται σαν φάντασμα που παρακολουθεί τα εν οίκω προβλήματα της οικογένειας Πέιν, τις συσσωρευμένες ανησυχίες του συντηρητικού μπαμπά, την επαγγελματική πίεση της doer μαμάς, τα απωθημένα του γιου Τάιλερ για την περίεργη συμπεριφορά της αδελφής που αισθάνεται μια έντονη, αδιευκρίνιστη παρουσία στον χώρο και κυρίως την ανάρρωση της Κλόι από το σοκ της αδόκητης απώλειας της καλύτερής της φίλης. Μπορεί να μην είναι η χαϊδεμένη της μητέρας της, αλλά το δράμα προέρχεται από τον πόνο που η Κλόι βιώνει και την επιστροφή της σε μια υποτυπώδη καθημερινότητα, ώσπου να γνωρίσει τον κολλητό φίλο του Τάιλερ που τη γουστάρει και ανυπομονεί να την ξεμοναχιάσει. Στο μεταξύ, το poltergeist κάνει αυτό που ορίζει το μυθολογικό του background: εστιάζει σε ένα πρόσωπο (την Κλόι, την πιο αδύναμη) και φροντίζει να παρέμβει, όσο είναι δυνατό, σε ενέργειες που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή της. Η ταυτότητά του παραμένει μυστηριώδης μέχρι το τέλος. Ένα μέντιουμ που καλείται να ερμηνεύσει την επικίνδυνη κατάσταση που γίνεται σταδιακά αισθητή στην οικογένεια των Πέιν δίνει μια γενική εξήγηση που θα φανεί χρήσιμη σε όσους προσέχουν τι σιβυλλικό έχει να πει και στους βιαστικούς που νομίζουν πως έχουν στο μυαλό τους την πηγή του κακού. Το σενάριο έχει επιμεληθεί ο έμπειρος Ντέιβιντ Κεπ (Secret Window), αλλά ο Σόντερμπεργκ είναι εκείνος που ελέγχει πλήρως την ατμόσφαιρα και τις χρονικές οδούς της πλοκής, φτιάχνοντας ένα specific, πολύ αποτελεσματικό θρίλερ, με βασικά υλικά και γούστο.