Στη δεύτερη ταινία που σκηνοθετεί, η Σουζάνα Φόγκελ δεν σπεύδει να θυσιάσει το κατασκοπικό είδος για χάρη της κωμωδίας, αλλά δεν αποφασίζει ποιο από τα δύο θα δώσει τον κυρίαρχο τόνο στην ταινία Ο κατάσκοπος που με παράτησε.

 

Η Μίλα Κούνις αιωρείται στη μέση της υπόθεσης: από τη μια μεριά έχει την κολλητή της, η οποία τη σπρώχνει με ακραία συμπεριφορά να ξεφύγει λίγο από την ενάρετη απάθειά της, και από την άλλη ο αγαπημένος της είναι κατάσκοπος και την μπλέκει σε μια σειρά από επικίνδυνες καταστάσεις, ειδικά όταν οι δυο φίλες κάνουν έναν παράτολμο γύρο της Ευρώπης, μπλεγμένες σε συμμορίες και κακοποιούς.

 

Η δράση εξουδετερώνει τη γνήσια κωμική φλέβα της ευπρόσδεκτα μανιακής Κέιτ Μακίνον (κανονική ωρολογιακή βόμβα στον εβδομαδιαίο τηλεοπτικό θεσμό «Saturday Night Live», ελάχιστα αξιοποιημένη εδώ και στο Ghostbusters) και η Κούνις είναι συμπαθής, όσο μπορεί βέβαια να πλάσει έναν αξιόπιστο χαρακτήρα σε έναν ορυμαγδό εκρήξεων και πυροβολισμών. Μέσα στην υπερβολή του, ο Κατάσκοπος έχει λίγη πλάκα...