Το προηγούμενο καλοκαίρι προβλήθηκε στη χώρα μας μια ταινία από την Αργεντινή, το 10 Μέρες χωρίς τη Μαμά, μια οικογενειακή κωμωδία που ο τίτλος της ήταν ξεκάθαρος για το τι μπορούσαμε να περιμένουμε. Με ντόπιους σταρ που βοήθησαν στη μεγάλη επιτυχία της ταινίας στη χώρα της και μερικές ευρηματικές φάρσες με θύμα έναν κακομοίρη πατέρα που για ένα δεκαήμερο αναλαμβάνει τα πάντα σε ένα σπίτι με τρία παιδιά, καθώς η σύζυγός του χρειάζεται άμεσα διακοπές, η ταινία δεν ξέφευγε από την πεπατημένη του είδους.

 

Ακόμη και στο κοινό της χώρας μας που τη βρήκε διασκεδαστική πέρυσι, θα μοιάσει μάλλον κουραστικό και ανώφελο να δει το ιταλικό ριμέικ της, καθώς αυτό ακριβώς είναι το Όταν Λείπει η Μαμά. Κρατά ακόμη και τις ίδιες υποπλοκές με το πρώτο, βασίζεται στην επαναλαμβανόμενη ταπείνωση ενός φουκαρά και γεμίζει το περιεχόμενό του με διδάγματα για την αξία της οικογένειας, γνωρίζοντας σε ποιο κοινό απευθύνεται.

 

Όσοι είδαν το περσινό θα νιώσουν προμνησία, σε ένα μοτίβο κωμωδίας που βασίζεται σε στερεότυπα τα οποία καλό θα ήταν κάποια στιγμή να εκλείψουν από τις οθόνες μας.