Η ταινία του ενός εκ των τριών μεγάλων Γερμανών δημιουργών του Μεσοπολέμου Γ.Β. Παμπστ (οι άλλοι δύο είναι φυσικά ο Μουρνάου και ο Λανγκ) συνιστά ένα από τα σπουδαιότερα ατυχήματα στην ιστορία του σινεμά. Γνωστός και αγαπητός χαρακτήρας στους Γερμανούς από το έργο του Βέντεκιντ, η Λούλου αποτέλεσε μια iconic γυναίκα της εποχής εκείνης, καταστροφική για τους άντρες, εξαιρετικά ποθητή αλλά αρνητική, αντίστοιχη της προ-βιβλικής Πανδώρας, που έφερε το κακό στον κόσμο, ανοίγοντας το κουτί (που ήταν πιθάρι, αλλά τέλος πάντων), ως εκδίκηση προς τον Προμηθέα που έκλεψε τη φωτιά από τους Θεούς. Μυθολογικά ή καλλιτεχνικά, η Πανδώρα ήταν ένα πιόνι, των θεών ή των ανδρών. Ο Παμπστ είχε κάτι άλλο στον νου του, γι’ αυτό και αντιστεκόταν μέχρι την τελευταία στιγμή στην πρόσληψη της εύλογης επιλογής, της «εθνικής» Μαρλένε Ντίτριχ, που όλη η χώρα περίμενε, με την πρόφαση πως ήταν λίγο μεγάλη για τον ρόλο. Όταν του απάντησε θετικά η Λουίζ Μπρουκς, μια ηθοποιός που ο Παμπστ είχε δει σ’ έναν μικρό ρόλο σε ήσσονος σημασίας ταινία του Χάουαρντ Χοκς, ήξερε πως βρήκε τη δική του Λούλου. Κατά βάση, η Μπρουκς ήταν χορεύτρια μ’ ένα νόστιμο, ενδιαφέρον, ξεχωριστό πρόσωπο, χωρίς σοβαρή συνείδηση της υποκριτικής. Για τον Παμπστ, ο συνδυασμός αυτός ήταν μοναδικός. Δεν της εξήγησε τίποτε πέρα από τα βασικά και η Μπρουκς τον εμπιστεύτηκε τυφλά. Το αποτέλεσμα είναι μαγικό, αποκαλυπτικό και ανατρεπτικό: η Λούλου του Παμπστ και της Μπρουκς κουβαλάει την αθωότητα μιας νέας κοπέλας, μια ελαφράδα που έρχεται σε αντίστιξη με τη βαριά της μοίρα και τις επιπτώσεις που έχει η καλλονή της στους άνδρες που την επιθυμούν σφοδρά. Είναι ένας καθρέφτης που φέρνει την καταστροφή, ακριβώς γιατί οι προθέσεις των ανδρών επιστρέφουν σε αυτούς και τους σκοτώνουν και όχι επειδή η Λούλου από μόνη της επιθυμεί το χάος. Εκτός από το αξέχαστο look της, με τα bob μαύρα μαλλιά, η όμορφη κι εκφραστική, αλλά όχι βαμπ και υπερβολική (ελλείψει εξπρεσιονιστικής παιδείας), Μπρουκς κινείται σαν μαύρος κύκνος σε επικίνδυνα νερά, γίνεται χαριτωμένη, διασκεδαστική, άκρως ερωτική και σκοτεινή όποτε χρειάζεται, διατρέχοντας μια ακραία πλοκή που καταλήγει σε κακό, αλλά από άλλη εκκίνηση. Η συνάντηση του σκηνοθέτη και της ηθοποιού στο Βερολίνο του Μεσοπολέμου υπήρξε ένα θαύμα χωρίς συνέχεια. Η Μπρουκς δεν διακρίθηκε σε άλλο ρόλο και ο Παμπστ αδίκως στιγματίστηκε, καθώς δεν βρήκε προσφορές για δουλειά ανάλογες με των συμπατριωτών του και σπατάλησε το ταλέντο του στον εγχώριο κινηματογράφο κατά τη διάρκεια του ναζισμού για να επιβιώσει. Το Κουτί της Πανδώρας είναι ένας ύμνος στη γυναικεία πολυπλοκότητα και ταυτόχρονα μια συναρπαστική περιπέτεια. Για περισσότερες λεπτομέρειες και συνεντεύξεις με την Μπρουκς από τα ‘70s καθώς και τον γιο του Παμπστ από το 2006, αναζητήστε την έκδοση σε DVD της Criterion Collection.