Παρά την ικανότητά του να γλιστράει στα είδη με μια φλεγματική, κωμική και κομψή ψυχρότητα στον χειρισμό, ο Στίβεν Φρίαρς πολύ συχνά δείχνει τη συμπάθειά του για τον αντιφατικό ή αμφισβητούμενο χαρακτήρα που πραγματεύεται, ψάχνοντας τις δραματικές ατέλειες και τα σημεία καμπής.

 

Το έκανε με μεγάλη επιτυχία στη Βασίλισσα με την Έλεν Μίρεν, και στη Φιλομίνα με την Τζούντι Ντεντς, αλλά στο Πρόγραμμα προσπαθεί φιλότιμα, αλλά μάταια να βρει ποια ακριβώς στοιχεία εξιλεώνουν τον δράστη του μεγαλύτερου σκανδάλου στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού: ο Λανς Άρμστρονγκ υπήρξε το ιδανικό πρότυπο για εκατομμύρια ανθρώπους, καθώς κατόρθωσε να ξεπεράσει καρκίνο με μετάσταση και να στεφθεί 7 φορές πρωταθλητής στον Γύρο της Γαλλίας, μία από τις πιο επίπονες δοκιμασίες, ακόμη και για υγιείς αθλητές, πόσο μάλλον για έναν ταλαιπωρημένο οργανισμό σαν του Άρμστρονγκ. Όλοι γνωρίζουν πως ο Άρμστρονγκ γκρεμίστηκε από τον θρόνο που τόσο μεθοδικά είχε κατασκευάσει – με αγαθοεργίες, φιλίες με σημαίνοντες παράγοντες και ηγέτες, εκτεταμένη εκδοτική δραστηριότητα, εμψυχωτικές ομιλίες και ακαταπόνητες δημόσιες σχέσεις.

 

Το ντοκιμαντέρ του Άλεξ Γκίμπνι, το The Armstrong Lie, τα περιγράφει όλα και πιστεύω καλύτερα από τη μυθοπλασία του Φρίαρς, κυρίως διότι ο Βρετανός σκηνοθέτης δεν διαθέτει κάτι άλλο να προσθέσει σε αυτή την περίεργη και συναρπαστική ιστορία δολιότητας και συστηματικού ντοπαρίσματος με υπερδοσολογία ερυθροποιητίνης, που ονομαζόταν από τον ίδιο, τους συναθλητές και τους προπονητές του «Το Πρόγραμμα», και επίσης γιατί δεν μπορεί να εντοπίσει κάτι παραπάνω από τη σχιζοφρενική υποκρισία του πρωταγωνιστή του δικού του δράματος. Με την καθυστερημένη παραδοχή του, έπειτα από έντονες πιέσεις, για τα αναβολικά που κατανάλωνε επί χρόνια, παρότι δεν συνελήφθη ποτέ θετικός στα τεστ στα οποία είχε υποβληθεί όσο αγωνιζόταν, ο Άρμστρονγκ κατάφερε μια γερή μαχαιριά στο άθλημα και σε όσους τον πίστεψαν και τον χειροκρότησαν, επιστρέφοντας τους τίτλους και πέφτοντας χαμηλά σε εκτίμηση, παρότι διατηρεί ακόμη και σήμερα κομμάτι της πάλαι ποτέ κραταιάς αυτοκρατορίας του.

 

Ο Φρίαρς ψάχνει επίμονα την κάθαρση για τον πρώην μελλοθάνατο που ως Λάζαρος επέστρεψε θριαμβευτικά, αλλά το μόνο αντικείμενο που βρίσκει, μετά τις αρχικές σβέλτες σκηνές ποδηλασίας στις Άλπεις, είναι ένα ανθρώπινο τέρας που χαμογελάει και ξεγελάει, χωρίς συναίσθηση των επιπτώσεων. Στη Βασίλισσα δεν γνωρίζαμε από πού θα πιάσει ένα από τα πιο γνωστά και κρυφά πρόσωπα του πλανήτη. Τη Φιλομίνα δεν τη γνωρίζαμε καθόλου, οπότε η ιστορία της ξεδιπλώθηκε αβίαστα. Τον Άρμστρονγκ τον έχουν ήδη καλύψει τα media και ο Γκίμπνι.