Σαν το Κλουβί με τις τρελές, το Divorce Club είναι ένα τρελαμένο κλουβί για χωρισμένες ψυχές, κυρίως άνδρες, αλλά και μια διαχυτική κυρία, διακοσμημένο με εκείνο το ηλιόλουστο, αδιανόητο κιτς της νότιας Γαλλίας και εξοπλισμένο με έναν τσαχπίνη μπάτλερ, όπως η '70s κωμωδία του Εντουάρ Μολιναρό.

 

Ο Μικαέλ Γιουν σκηνοθετεί με μαθηματικό κέφι για να κοντρολάρει το χάος που σκορπά ο κακομοίρης, εξευτελιστικά κερατωμένος μεσίτης (Αρνό Ντικρέ, ομοιοτυπία του Ζαν Ντιζαρντέν), που ζορίζεται γιατί αγαπά ακόμη την απαράδεκτη πρώην του, αλλά ευτυχώς βρίσκει ξανά το χαμένο mojo με μια άλλη γυναίκα, αφού πρώτα περνά από ακραία μέθη, απανωτά ρεζιλίκια και μια σειρά από παρεξηγήσεις που πλακώνουν με τόνους παχιάς υπερβολής ακόμα και την Κυανής Ακτής ελαφρότητα αυτής της αφρίζουσας κωμωδίας.