Ο Κριστιάν Καριόν (Joyeux Noel) μεταφέρει στην αγγλική γλώσσα το θρίλερ που είχε γυρίσει το 2017 με τον Γκιγιόμ Κανέ. Το concept έχει ως εξής: ο ηθοποιός που υποδύεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο, έναν πατέρα που ψάχνει τον εξαφανισμένο ή απαχθέντα γιο του, δεν έχει στα χέρια του σενάριο και διαλόγους και καλείται σε κάθε σκηνή να αυτοσχεδιάσει, αλληλεπιδρώντας με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, που είναι μέσα στο «κόλπο».

 

Τον ήρωα υποδύεται ο Τζέιμς ΜακΑβόι σε μία ακόμα ερμηνευτική πρόκληση μετά τον άνθρωπο με τα είκοσι τέσσερα πρόσωπα στο Split. Κινούμενο κάπου ανάμεσα στο gimmick, στην άσκηση υποκριτικής και στην απόπειρα δημιουργίας μιας μετα-κινηματογραφικής εμπειρίας, το εύρημα δεν λειτουργεί με τον τρόπο που θα ήθελε ο Καριόν, σε πετά διαρκώς εκτός ταινίας και, ταυτόχρονα, χωρίς αυτό δεν υπάρχει ταινία ή, τουλάχιστον, ταινία με μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το μέσο σχετικό θρίλερ που θα βρεις σε υπερπροσφορά στην αγορά του VOD.

 

Αν στόχος ήταν η αυθεντικότητα, ο Καριόν αστόχησε, καθώς ο ΜακΑβόι, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια, σε σημεία φαίνεται χαμένος, όχι στον ρόλο του αλλά στη σκέψη πώς θα αντιδράσει μετά, ενώ οι συνάδελφοί του τον καθοδηγούν, συχνά ως βοηθητικοί χαρακτήρες σε κάποιο adventure video game.

 

Παρακολουθείται περισσότερο ως αξιοπερίεργο παρά ως ταινία είδους. Το είδος χρειάζεται ρυθμό, σφιχτοδεμένη πλοκή, χαρακτήρες και διαλόγους κι εδώ θα βρεις κυρίως σχήματα και παύσεις που τρενάρουν την εξέλιξη της (όποιας) δράσης, έστω κι αν είναι εύλογες, δεδομένων των συνθηκών. Κάποιος που θα πετύχει την ταινία στην τηλεόραση τυχαία ένα βράδυ, αγνοώντας το κεντρικό εύρημα, θα διαπιστώσει σύντομα ότι δεν υπάρχουν πολλά για να δει.