Ο Θανάσης Τότσικας, σκηνοθέτης του Saison Morte, εννοεί τον τίτλο του καλαίσθητου αστυνομικού θρίλερ που εκτυλίσσεται στη χειμωνιάτικη, απογυμνωμένη Μήλο. Κατά τη διάρκεια της νεκρής τουριστικής περιόδου, μια σειρά φόνων διακόπτει βίαια την ακίνητη παρένθεση ανάμεσα στα busy καλοκαίρια του νησιού. Κανονικά θα όφειλαν να συνταράξουν την μικρή τοπική κοινωνία, αλλά δεν υπάρχει καθόλου κόσμος για να θορυβηθεί, μόνο οι λίγοι εμπλεκόμενοι, μια αινιγματική γηραιά κυρία που υπονοεί πιθανή σύνδεση των συμβάντων με το μεταφυσικό και μια αστυνομική μονάδα που μεταβαίνει για να διαλευκάνει το μυστήριο: ένας άνδρας ειδοποιεί τηλεφωνικά, μια γυναίκα βρίσκεται δολοφονημένη, το ίδιο και ο συνάδελφός του (και μάλιστα με ένα βέλος καρφωμένο στο μάτι), ενώ ο τοπογράφος (Ορέστης Τζιόβας) σέρνεται ματωμένος σε μια ιστορία που θα ξεδιπλωθεί πολλαπλά, κρύβοντας πολλά μυστικά και απατηλές πίστες, από ερωτική ίντριγκα και οργισμένα ξεσπάσματα μέχρι απαγωγή, αρχαιοκαπηλία και ανταλλαγές πυροβολισμών στις βραχώδεις ερημιές. Όσα κερδίζει το Saison Morte σε πλάνα που ισορροπούν το ανοίκειο ενός γνώριμού μας τόπου, και μάλιστα διαβόητα φορτισμένου με βαριά, «μεταλλική» ενέργεια, με την απόσταση της κάμερας από τα γεγονότα, σαν να παρατηρεί από μακριά και κάπως δύσπιστα τι φαίνεται και τι λέγεται, τόσο χάνει σε δραματικά κοντινά όταν οι χαρακτήρες χρειάζονται την εγγύτητα του θεατή, καθώς από την προβληματική μείξη ήχου, που εξαφανίζει την όποια αιχμή των διαλόγων. Παρά τον συνωστισμό προσώπων και την πλοκή που σεναριακά ανοίγεται χωρίς πάντα να σκάβει στην ψυχοσύνθεσή τους και να ολοκληρώνει τις σχέσεις, ο βασικός κορμός του μυστηρίου (και του ενόχου) διατηρείται στην αφήγηση, αν αυτός είναι τελικά ο στόχος.