Σε αυτήν τη σχετικά άγνωστη περίπτωση γαλαζοαίματης αιμομιξίας ο αντιβασιλέας της Γαλλίας, δηλαδή ο Φίλιππος της Ορλεάνης, πρότεινε έναν γάμο ανάμεσα στους ανήλικους πρίγκιπες Γαλλίας και Ισπανίας για να επωφεληθούν οι δύο χώρες μετά από έναν πόλεμο που τους κόστισε πολύ σε ανθρώπινες και υλικές απώλειες.

 

Το πολιτικό συνοικέσιο εμπνέει τον Μαρκ Ντιγκέν για μια πέρα για πέρα ακαδημαϊκή «φέτα» γαλλικού κινηματογράφου, μυθιστορηματικού στον λόγο, θεατρικού σε στήσιμο και ζωγραφικού στην πολύ προσεγμένη φωτογραφία, που βασικά ποντάρει στους ηθοποιούς και το στόρι.

 

Η πλοκή δεν παρουσιάζει τροπές κι εκπλήξεις και η υποκριτική προσέγγιση διαφέρει, αφού κάποια από τα παιδιά φαίνονται μεγαλύτερα από τη δηλωμένη, πραγματική ηλικία τους στην υπόθεση,και ο Ολιβιέ Γκουρμέ παίζει πολύ πιο ρεαλιστικά από τον υπερβολικό Λαμπέρ Ουιλσόν.