Το καλαίσθητο δράμα του δημιουργού της ταινίας Ραγισμένα Όνειρα, Φέλιξ βαν Γκρόνιγκεν, βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Ντέιβ Σεφ, ενός γνωστού δημοσιογράφου, ρεπόρτερ και interviewer, ο οποίος έγραψε best seller με θέμα την εξάρτησή του γιου του από τον πρώτο του γάμο, Νικ, από τη μεταμφεταμίνη.

 

Οι ερμηνείες των Στιβ Καρέλ και Τιμοτέ Σαλαμέ παραμένουν στέρεες και αφοσιωμένες σε όλη τη διάρκεια της εξοντωτικής διαδρομής των ψεμάτων και του πόνου που βιώνει ένας πατέρας, ανήμπορος κι απεγνωσμένος, όσο μπορεί λογικός και ψύχραιμος, με κατανόηση αλλά και τις αναπόφευκτες ενοχές, που βλέπει ένα έξυπνο παιδί να αναπληρώνει ένα (ανεξήγητο) ψυχικό κενό με εκτεταμένη χρήση ναρκωτικών, ενώ αντιλαμβάνεται πως γλιστράει στην κόλαση.

 

Το πρόβλημα δεν είναι οι ηθοποιοί ή το ίδιο το θέμα στην πρωτότυπη εκδοχή και τη σεναριακή διασκευή του ‒ και μάλιστα με αρνητικό πρωταγωνιστή έναν προνομιούχο λευκό έφηβο, σε αντίθεση με όλες τις περιπτώσεις που παρακολουθούμε κατά καιρούς στο σινεμά.

 

Είναι ο σκηνοθετικός χειρισμός του Βέλγου, «μακρινός» και γυαλισμένος, που κρατάει ασφαλή απόσταση, σχεδόν χολιγουντιανή, στην πρώτη του αγγλόφωνη ταινία, τη στιγμή που το στόρι εκλιπαρεί για μια ευθεία προσέγγιση, βαθιά στο πρόβλημα, και όχι μια ακόμη παρατήρηση του κοινωνικού φαινομένου.