Σύμφωνα με τον χαμένο πολιτισμό της Νότιας Αμερικής, ο πλανήτης θα φτάσει στο τέλος του το 2012, κάτι που γνωρίζουν μερικοί τρελοί ή συνωμοσιολόγοι, όπως ο Γούντι Χάρελσον. Σύμφωνα ωστόσο με κανονικούς επιστήμονες, φυσικούς και γεωλόγους, το τέλος ενός ηλιακού κύκλου στην ίδια χρονιά θα σημάνει ανεπανόρθωτες ζημιές στον εξωτερικό φλοιό της Γης, αντιστροφή των πόλων, ενεργοποίηση ηφαιστείων, τρομακτικούς σεισμούς και παλιρροϊκά κύματα που θα αποτελειώσουν τις ακτές σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων.

Οι κυβερνήσεις των ισχυρών χωρών το γνωρίζουν και χρόνια πριν ξεκινούν να φτιάχνουν ένα πρόγραμμα διαφυγής και επιβίωσης, κατασκευάζοντας θωρακισμένες κιβωτούς κάπου στην Κίνα - έχουν αποφασίσει να φυγαδεύσουν δείγματα της χλωρίδας και της πανίδας, ηγέτες και πλούσιους που δύνανται να πληρώσουν ένα δισ. ευρώ το κεφάλι! Μια οικογένεια βρίσκεται στη μέση του χαμού. Ο πατέρας είναι ένας αποτυχημένος συγγραφέας (το ωραίο του βιβλίο έχει πουλήσει μόλις 400 αντίτυπα), που δουλεύει ως οδηγός. Η σύζυγός του ξαναπαντρεύτηκε και ο μικρός του γιος αναγνωρίζει τον πατριό ως ήρωά του. Ο μπαμπάς παίρνει τα παιδιά για ένα Σαββατοκύριακο στο Yellowstone και ανακαλύπτει, τυχαία φυσικά, πως η Αποκάλυψη πλησιάζει.

Σε συνδυασμό με τα σεισμικά προεόρτια στην ευπαθή Καλιφόρνια, τρέχει να προλάβει πριν ανοίξει η γη και τους καταπιεί όλους. Και πραγματικά, αυτή είναι και η οπτική επωδός της ταινίας: ρόδες αυτοκινήτων, φορτηγών και αεροπλάνων μαρσάρουν σε καταρρέουσες πίστες ενώ πίσω χάσκουν τα έγκατα και βυθίζονται πόλεις και άνθρωποι, σε δονήσεις συνταρακτικά βιβλικές. Ο Έμεριχ γνωρίζει πολύ καλά πώς να σκηνοθετεί το χάος που προκύπτει από μια βιβλική συντέλεια. Το έχει ξανακάνει με εξωγήινους, με τέρατα, αλλά και με την Επόμενη Μέρα, που αποτελεί προθέρμανση για τούτο εδώ το υπερθέαμα που μας γυρίζει πίσω στις καλές μέρες των '70s, τότε που δοκίμαζαν τα νέα τεχνολογικά συστήματα μετά την πετρελαϊκή κρίση, με τον Σεισμό και τον Πύργο της Κολάσεως.

Μαζί με την προλεταριακή οικογένεια, παρακολουθούμε τα προσωπικά δράματα των ανθρώπων που γνωρίζουν εκ των έσω την επερχόμενη καταστροφή, από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και την κόρη του, μέχρι τον σύμβουλό του και τον πατέρα του που δουλεύει ως πιανίστας σε κρουαζιερόπλοιο, και έναν χυδαίο Ρώσο πλουτοκράτη με τα χοντρά παιδιά του και την πλαστική του γκόμενα. Και παρόλο που είναι θαυμαστή η τεχνική κοπτοραπτική στους γεμάτους από παληκαρισμούς και άδειους από τακτ χαρακτήρες, έτσι ώστε να ενώνεται σε μια οικουμενική αγωνία το έμψυχο μωσαϊκό, οι εικόνες ενός πλανήτη που πειστικότατα αποσυντίθεται σαν χάρτινος πύργος και οργώνεται με αληθοφάνεια από τα στοιχεία της φύσης είναι το κάτι που μένει. Τα καλύτερα ειδικά εφέ στην ιστορία του σινεμά - μέχρι τα επόμενα.