«Είσαι η γυναίκα μου, γι' αυτό μη μιλάς», λέει νωρίς στην ταινία ο ερωτευμένος Μουσολίνι στην αγαπημένη του Ίντα Νταλσέρ (και όχι Ντάλσερ, όπως θα διαβάσετε στα περισσότερα κείμενα για την Κρυφή Ερωμένη). Εκείνη υπέφερε χίλια δεινά για να ακουστεί, αφού ο φασίστας δικτάτορας την παράτησε, αποκήρυξε τον γιο τους Μπενιτίνο, ακύρωσε τον γάμο τους και την έκλεισε σε ένα άσυλο φρενοβλαβών. Η ταινία του Μάρκο Μπελόκιο με τον τίτλο Vincere είναι μια ειρωνική αντιστροφή του φημισμένου σλόγκαν του Μουσολίνι, αφού η ύπαρξή της δικαιώνει τη φωνή μιας γυναίκας από τα βάθη του παρελθόντος, μιας χαμένης ψυχής που προσπάθησε να διατρανώσει το πέρασμά της από τη ζωή ενός άνδρα που αγάπησε και δεν διανοήθηκε πως θα εξαφανιστεί από την Ιστορία χωρίς η ίδια να το θέλει.

Ανέκαθεν ο Μπελόκιο, τολμηρός και απρόβλεπτος σκηνοθέτης, βετεράνος μετά από μια σχεδόν 50χρονη παρουσία στο παγκόσμιο σινεμά, εξέταζε τον ρόλο της οικογένειας στην κοινωνία και την Ιστορία, και η Κρυφή Ερωμένη είναι το μεγάλο έργο του, μια οπερατική ματιά στη γένεση του πιο σημαντικού ηγέτη του 20ού αιώνα για την Ιταλία. Ξεκινάει με μια καταπληκτική σκηνή, όπου ο Μουσολίνι προκαλεί τον θεό να εμφανιστεί σε 5 λεπτά αλλιώς θα τον ανακηρύξει επισήμως νεκρό. Ταράζει το ακροατήριο, αλλά μια κάποια Ίντα Νταλσέρ γοητεύεται από το θάρρος, το θράσος και τη ρητορική του πειθώ.

Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς μια ολόκληρη χώρα υποκλίθηκε μπροστά σε έναν εμφανώς παράφρονα, έτσι όπως τον έχουμε δει από τα επίκαιρα της εποχής και τον έχουμε ακούσει από τους λόγους του. Ο Φίλιπο Τίμι που τον ενσαρκώνει είναι σαφώς πιο ισορροπημένος από τον Ντούτσε και μάλλον ωραιοποιεί την εικόνα του. Ο Μπελόκιο τον κρατάει στο παιχνίδι στο πρώτο μισό της ταινίας του και στη συνέχεια τον αντικαθιστά με τα newsreels, αυξάνοντας τον όγκο της παρέμβασης που επιχειρεί σταδιακά από τις πρώτες σκηνές.

Με τη βοήθεια μιας επιβλητικής ορχηστρικής μουσικής επένδυσης, ο σκοπός του Μπελόκιο είναι να χωρέσει το δράμα μιας γυναίκας μέσα στη σαρωτική μετάλλαξη ενός ορμητικού σοσιαλιστή σε πρωτομάστορα του φασισμού. Επιθυμεί δηλαδή να αντικατοπτρίσει τις ιδέες ενός οπορτουνιστή στην ψυχή της Νταλσέρ, εντρυφώντας στις μύχιες στιγμές της ανταλλαγής των συναισθημάτων τους. Η Κρυφή Ερωμένη είναι ένας φιλόδοξος διάλογος ανάμεσα στο σεξ και την πολιτική, τον ρεαλισμό και το σινεμά - τα πλάνα από το Χαμίνι του Τσάπλιν, μια ταινία της εποχής, παραλληλίζουν το Kid με το παιδί που ξερίζωσαν από την αγκαλιά της μάνας Ίντα.

Η μοίρα επιφύλαξε ένα τραγικό φινάλε και για τους τρεις πρωταγωνιστές. Ο Μουσολίνι μπορεί να έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε δυο πολέμους, αλλά τουφεκίστηκε από τους παρτιζάνους. Ο μικρός Μπενίτο υπέκυψε στην ψυχική νόσο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ η μητέρα του πέθανε αρκετά χρόνια πριν, αφού πρώτα πάλεψε με νύχια και με δόντια, κοινοποιώντας τις ερωτικές της επιστολές - τις πετούσε κυριολεκτικά από τα παράθυρα. Η μεγαλοπρεπής παραγωγή και το δυναμικό μοντάζ του Μπελόκιο ανασαίνουν μόνο στις σκηνές δωματίου, και όποτε η Νταλσέρ, ως άλλη Φαλκονετί, φλερτάρει με τη λήθη και την απελπισία μέσα από εκφραστικότατα κοντινά πλάνα. Το Βραβείο Ερμηνείας στο περσινό Φεστιβάλ των Καννών έπρεπε να είχε δοθεί στη Βιτόρια Μετσοτζιόρνο και όχι στη Σαρλότ Γκενσμπούρ για τον Αντίχριστο.