Ο Σιωπηλός Γάμος δεν έχει σχέση με τις ρεαλιστικές ή τις μινιμαλιστικές ταινίες που ήρθαν από τη Ρουμανία τα τελευταία χρόνια. Η ταινία ξεκινάει αιφνιδιαστικά κι ανθρώπινα, εισάγοντας τον θεατή σε πρόσωπα που κάνουν πλάκα, πως τάχα μου κινούν για να καταγράψουν paranormal φαινόμενα σε ένα χωριό που εκπροσωπεί τη σαρωτική διαδοχή των κομμουνιστών και των καπιταλιστών, κατοικημένο από μαυροφορεμένες γυναίκες χωρίς όψη και μια γριά πόρνη. Γυρίζοντας πίσω στον χρόνο μεταφερόμαστε στην ακόμη παλλόμενη και φυσικά προσαρτημένη στην ΕΣΣΔ Ρουμανία του 1953. Ελάχιστοι οι κάτοικοι, αλλά αρκετοί ώστε να γεμίζουν την πλατεία του χωριού και την εκκλησία σε γάμους, κηδείες και βαπτίσεις!

Ένα ζευγάρι ετοιμάζεται να παντρευτεί. Όλο το χωριό επί ποδός για τις προετοιμασίες. Θα γίνει μεγάλο γλέντι, και, φυσικά, όλοι είναι καλεσμένοι! Τα τραπέζια έχουν στρωθεί. Η αυτοσχέδια τοπική μπάντα έχει ξεκινήσει το τραγούδι και τον χορό. Η γαμήλια πομπή έχει ξεκινήσει. Απρόσμενα και ξαφνικά, εμφανίζεται μπροστά τους μια πομπή οχημάτων του Ρωσικού Στρατού. Ο πατερούλης Στάλιν πέθανε. Το Εθνικό Πένθος κηρύσσεται από σήμερα και για επτά ημέρες. Έχουν μια ώρα στη διάθεσή τους για να μαζέψουν τα... του γάμου και να κλειστούν στα σπίτια τους. Επιβάλλονται συσκότιση, ησυχία και σοβιετικός θρήνος. Όλα του γάμου δύσκολα κι ο Στάλιν πεθαμένος.

Με σταθερό χέρι και πολλές επιλογές στο στυλ και την αφήγηση, ο κινητικός Μαλέλε περνάει από το προσωπικό συναίσθημα στο κοινωνικό σχόλιο, δίνοντας ανάγλυφα το στίγμα της νοοτροπίας των χαρακτήρων, χωρίς ωστόσο να χάσει τον παλμό της ιστορίας του. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι ένας μακρύς γάμος που στήνεται, μια ωδή στη ζωή, με τον χάρο πανταχού παρόντα και τη φτώχια να ξορκίζεται με λαχτάρα για επιβίωση. Είναι άδικο να συγκριθεί με τον Κουστουρίτσα, εξαιτίας κάποιων σκηνών που θυμίζουν το πανηγυριώτικο σινεμά του Μαυροβούνιου δημιουργού. Το αδύναμο σημείο της ταινίας του είναι η πορεία προς ένα φινάλε που δεν διαθέτει ανατροπή ή ξεχωριστή κορύφωση, αλλά ο συνδυασμός της γλαφυρής ηθογραφίας με τη μαγική αλληγορία καθιστούν τον Σιωπηλό Γάμο μια γνήσια βαλκανική ταινία χωρίς μιζέρια ή χοντράδες.