Παραδόξως, ο πρώτος προερχόταν από περιβάλλον προλεταριακό και φτωχικό, αν και έκανε ένα πιο αστικό και τρυφερό σινεμά, αυτοβιογραφικό και βιογραφικό, όπως εξηγεί ο ίδιος. Ο Γκοντάρ ήταν ένας καλοβαλμένος Ελβετός που εξελίχθηκε σε πιο ριζοσπαστικό στοιχείο και που, ειρωνικά, φέτος βραβεύτηκε με Όσκαρ Καριέρας, αλλά αρνήθηκε να παραστεί στην τελετή και να το παραλάβει. Κοινό χαρακτηριστικό η αγάπη τους σε Αμερικανούς σκηνοθέτες και τα «Cahiers du Cinema» από τα οποία προήλθαν, μαζί με άλλους κριτικούς που έγιναν σκηνοθέτες, κάνοντας ένα σινεμά της αντιπαράθεσης των ιδεών και της αριστερής διανόησης, αναποδογυρίζοντας ηθελημένα και από μέσα, ειδικά ο Τριφό με τη συμμετοχή του στις Κάννες το 1959, το κατεστημένο του γαλλικού κινηματογράφου. Η αξία τους είναι εγνωσμένη, η ευρυμάθεια και η σινεφιλία τους επίσης και αυτό που έχει ενδιαφέρον στο ντοκιμαντέρ είναι η φιλία και η γειτνίαση δυο ανθρώπων με πολλές ομοιότητες και ακόμη περισσότερες διαφορές σε μια δεκαετία δυναμίτη, γεμάτη εκπλήξεις και νεότητα, απλότητα στο ύφος και πολυπλοκότητα στη φόρμα, επιδραστική και αξέχαστη. Ένα χρήσιμο χρονικό για μια ενθουσιώδη γέννηση και έναν άδοξο θάνατο.