Σύντομα θα πάρει μια απόφαση, που θα αναστατώσει όχι μόνο τις ζωές των δικών της ανθρώπων, αλλά και ολόκληρη την κωμόπολη Τζάκσον: να πάρει συνεντεύξεις από τις έγχρωμες γυναίκες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη φροντίδα εύπορων οικογενειών της περιοχής. Η πρώτη που ανοίγει την καρδιά της είναι η Έιμπελιν, η υπηρέτρια της καλύτερης φίλης της Σκίτερ, κάτι, που όμως αρχικά θα προκαλέσει τη δυσαρέσκεια της κλειστής τους κοινότητας...

Το best seller της Κάθριν Στόκετ με θέμα την κοινωνική αναταραχή στην Αμερική των 60ς χτύπησε μια χορδή στο ευρύ κοινό που το αγκάλιασε μαζικά και θερμά. Η αφήγηση στην ομώνυμη ταινία είναι καθαρά λογοτεχνική, καθώς μια συγγραφέας χρησιμεύει ως καταλύτης για την εξομολόγηση των μαύρων γυναικών που αναγκάστηκαν να δουλέψουν ως πολυτελείς σκλάβες για να μεγαλώσουν τα παιδιά λευκών και κυρίως ανεύθυνων, μητέρων, κάτω από συνθήκες τόσο περιοριστικές, που δεν απείχαν και πολύ από την πραγματική δουλεία. Το «λευκό» μάτι διευκολύνει τον θεατή να μπει στη θέση του προοδευτικού που κατανοεί την ιστορία της άλλης πλευράς- αν δεν ήταν λαϊκό κινηματογραφικό ανάγνωσμα, το The Help θα πήγαινε για Νόμπελ, αν όχι για το ειδικό βραβείο της Όπρα Γουίνφρι, για τα έργα εκείνα που βοηθούν στην κοινωνική αφύπνιση όσων δεν γνωρίζουν το παρελθόν. Για να γίνει αυτό, οι ακρότητες αμβλύνονται και η σκληρότητα στρογγυλεύει: για παράδειγμα, οι άνδρες, που σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, βασάνιζαν, έδερναν και βίαζαν τις υπηρέτριες στα σπίτια όπου εκείνες δούλευαν από το πρωί ως το βράδυ, απουσιάζουν παντελώς. Η ταινία του Τέιλορ, που είναι παιδικός φίλος της συγγραφέως, επικεντρώνεται στο μικρόκοσμο της ματαιόδοξης κοκέτας του Νότου, με αποκορύφωμα τον εκδικητικό παλιοχαρακτήρα που ενσαρκώνει η Μπράις Ντάλας Χάουαρντ. Στον αντίποδα της βρίσκεται η ευαίσθητη, ενωτική Σκίτερ, η φωνή της συνείδησης και η δύναμη πίσω από τη συμμαχία των υπηρετριών, μια νεαρή, που αδυνατεί να συγχωρήσει τη μητέρα της για την ανεπίτρεπτα προσβλητική συμπεριφορά της απέναντι στη γυναίκα που τη μεγάλωσε- την υποδύεται η θρυλική Σίσιλι Τάισον. Οι Υπηρέτριες βλέπονται με ενδιαφέρον χάρη στη ροή του σεναρίου, και κυρίως επειδή οι αφροαμερικανές ηθοποιοί έχουν κάτι να πουν και κυρίως να δείξουν, πέρα από την επιδερμική και σχηματική προσέγγιση των σουσούδων που τις καταδυνάστευαν. Όταν η Μέριλ Στριπ μάζευε βραβεία για την Αμφιβολία, ευχαρίστησε τους συμπρωταγωνιστές της αναφωνώντας: «Δώστε επιτέλους μια ταινία στη Βαϊόλα Ντέιβις!», με αφορμή το συγκλονιστικό οκτάλεπτο πέρασμα της στο φιλμ. Με τις Υπηρέτριες, η Ντέιβις δικαιώνει την Στριπ και αποδεικνύει πως μπορεί να πρωταγωνιστήσει- διεγείρει το έργο και σε δυο σκηνές γράφει τον πόνο για το παιδί που έχασε και τον θυμό για την συμπεριφορά που υφίσταται καρτερικά. Είναι φαβορί για το φετινό Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Υποψήφια για δεύτερο ρόλο θα είναι σίγουρα η Οκτάβια Σπένσερ, η ευτραφής που ανακουφίζει το δράμα με στωικότητα άλλου τύπου- η καλή καρδιά του φιλμ. Ντέιβις και Σπένσερ είναι οι λόγοι για να δείτε την ταινία.