Ένας από τους Αριστερούς είναι και ο Λάμπρος (Θάνος Σαμαράς) με τη γυναίκα του (Στεφανία Γουλιώτη). Η ιστορία μας θα φέρει κοντά αυτά τα πρόσωπα και τον στενό τους πυρήνα και θα τα δέσει σε μια «κόκκινη κλωστή».
Τίτλος που παραπέμπει σε παραμύθι, ανάποδα γραμμένος, για να υποδηλώσει έναν εφιάλτη, ελληνικό και οικουμενικό, που ο σκηνοθέτης Κώστας Χαραλάμπους υπηρετεί αυστηρά (χωρίς μουσική και περιττολογίες) και προσηλωμένα σε μια ιστορική τραγωδία με ανυπολόγιστες συνέπειες - και με τη σκηνοθετική ψευδαίσθηση της αντικειμενικότητας, έστω και αν το φιλμ γέρνει κατά κάποιον τρόπο προς την πλευρά της Αριστεράς. Χωρίς να διαθέτει πάντα ίση δύναμη στις εικόνες του, η λιτότητα που επιλέγει στις σκηνές και η λακωνικότητα στις ερμηνείες ευνοούν την άποψη πως ο πόλεμος που ξεφεύγει από τον στενό του σκοπό και το χρονικό του πλαίσιο οδηγεί στην αποκτήνωση. Η ταινία καταλήγει σε μια αποτρόπαια, δυσβάσταχτη κλιμάκωση, θλιβερή υπενθύμιση της εθνικής ντροπής του Εμφυλίου.