Ένα αριστούργημα του βωβού σινεμά, που ανέδειξε τον Μπάστερ Κίτον ως κινηματογραφιστή με δική του φωνή αλλά και ως δημιουργό ενός τύπου εντελώς διαφορετικού από τον αλήτη του Τσάπλιν. Η ευαισθησία του είναι μοναδική και η δύναμη των σκηνών ανεπανάληπτη.