Η Τάκλα, η Αμάλ, η Υβόν, η Αφάφ και η Σαϊντέ (χριστιανές και μουσουλμάνες) ενώνονται από ένα κοινό πένθος. Υπομένουν στωικά τον καυτό ήλιο και περπατούν σ’ έναν βομβαρδισμένο δρόμο στην πορεία τους προς το νεκροταφείο του χωριού. Κρατούν φωτογραφίες των συζύγων τους οι οποίοι χάθηκαν σ’ έναν μάταιο πόλεμο που έχει κρατήσει υπερβολικά. Καθώς φτάνουν στο νεκροταφείο, η πομπή χωρίζεται σε δύο ομάδες: μια μουσουλμανική και μια χριστιανική.