Μια ταινία με χίπικη καρδιά που θα προβληματίσει τους περιποιημένους χίπστερ, το Captain Fantastic θέτει ερωτήματα για την εναλλακτική ανατροφή των παιδιών στο περιθώριο μιας κοινωνίας κανόνων και υλισμού, ερευνά τα όρια της πειθαρχίας και της ελευθερίας, βαδίζει στο τεντωμένο σχοινί της πεισματάρικης, ζορισμένης αντισυμβατικότητας και έχει πολλή πλάκα στις κωμικές παρενθέσεις της – που δεν είναι λίγες. Ο φανταστικός πάτερ φαμίλιας είναι ακαταμάχητος και ακατάβλητος, ένας αναχωρητής ακαδημαϊκός με γυμνασμένο κορμί και ισχυρή θέληση, ο Μπεν (ο Βίγκο Μόρτενσεν σε ρόλο που του πάει γάντι), που ηγείται μιας μίνι στρατιάς ασυνήθιστων, λιλιπούτειων κομάντο με μυαλό, ικανότητες και ταχύτητα, ηλικίας από 7 μέχρι 18, με κουφά ονόματα όπως Μπόντεβαν και Βέσπιρ, στα δάση του Όρεγκον. Με τη σύζυγό του, που δεν ζει πια, έκαναν μια τολμηρή επιλογή ζωής, δηλαδή να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μακριά από τον ενεστώτα πολιτισμό του εικονικού ρεαλισμού και της συσσωρευμένης καρντασιανής βλακείας, χωρίς ηλεκτρισμό και ανέσεις, με αναλογικές γνώσεις και κανονικά όπλα, διδάσκοντάς τα γράμματα, τέχνες, φιλοσοφία και πώς να κυνηγούν για να επιβιώσουν.

 

Βιτριολικό, αν και ψύχραιμο σχόλιο για το ισοπεδωτικό lifestyle που διασχίζουμε χωρίς επιστροφή

 

Αυτή η ανάδελφη φυλή θα πρέπει να έρθει, κάποια στιγμή, σε επαφή με την οργανωμένη κοινωνία και να συγκρουστεί μετωπικά μαζί της – ο πεθερός δεν έχει συγχωρέσει τον Μπεν που του πήρε μακριά την κόρη και, κατ' αυτόν, ευθύνεται για τον θάνατό της, ενώ οι υπόλοιποι συγγενείς βλέπουν τα παιδιά σαν ούφο και τον Μπεν σαν έναν πάλαι ποτέ πολλά υποσχόμενο άνδρα, που έγινε ένας επιθετικός ψυχοπαθής, γεμάτος μίσος για οτιδήποτε και οποιονδήποτε νορμάλ και απειλεί να καταστρέψει ευαίσθητες υπάρξεις με την επιμονή του για έναν, αλά Θορό, επικίνδυνο απομονωτισμό. Βιτριολικό, αν και ψύχραιμο σχόλιο για το ισοπεδωτικό lifestyle που διασχίζουμε χωρίς επιστροφή, το Captain Fantastic θα ήταν αρτιότερο αν δεν μπουρδούκλωνε τις ιδέες του σε ένα στρογγυλεμένο φινάλε, αλλά, ακόμη κι αν δεν απογειώνεται στο τέλος, διατηρεί μια φρεσκάδα που διαρκεί πέρα από το ορμητικό ξεκίνημά της, διατηρώντας την αιχμή και την επινοητικότητά της. Η αμφισβήτηση του Μπεν, ενός μορφωμένου ξερόλα που ανατρέχει σε Νόαμ Τσόμσκι και δεν μπορεί να κρύψει την αυταρχικότητά του πίσω από την ολιστική, αριστερή κοσμοθεωρία του, έρχεται από τα ίδια τα υπερήφανα δημιουργήματά του: ο έφηβος γιος του γίνεται ρεζίλι όταν, φουσκωμένος από τις ορμόνες και την επιθυμία, αρθρώνει τον παράταιρο λόγο του ως φάλτσος λόγιος σε λάθος ηλικία στην κοπέλα που ξυπνάει τα ένστικτά του – εκεί που η διαφορετική φωνή τρώει τα μούτρα της. Και τα μικρά παιδιά του κάποια στιγμή μολύνονται από το «παραπέρα», τους γλυκούς πειρασμούς, όταν δεν κινδυνεύουν πρακτικά από την έλλειψη ιατρικής βοήθειας στη μέση του πουθενά. Ο Ματ Ρος, γνωστός ηθοποιός και βραβευμένος στις Κάννες για το σκηνοθετικό του break με το Captain Fantastic, καλύπτει σωστά τις πίστες. Σίγουρα βρίσκεται κοντά στη συναρπαστική πρόταση μιας αυθεντικά indie οικογένειας, αλλά αναγνωρίζει τον αντίλογο και τις αντιρρήσεις και δημιουργεί μια δραματική κομεντί αξιώσεων, ταυτόχρονα σουρεαλιστική και συγκινητική, ζωηρή και πρωτότυπη.