Από την αστική αυτονομία του Σαν Φρανσίσκο η άστατη έφηβη φρικάρει όταν η γιαγιά της πλένει το στόμα με σαπούνι και την υποχρεώνει σ' ένα αναπάντεχο καθημερινό πρόγραμμα «καθαριότητας» από τις τοξίνες της πόλης και τις ανεξέλεγκτες συνήθειές της. Μαζί με τη μαμά Φελίσιτι Χάφμαν, τρεις γενιές εξαιρετικών ηθοποιών (ναι, και η Λόχαν είναι εξαιρετική, όταν της το επιτρέπει το καλό σενάριο και η «εξωγηπεδική» της συμπεριφορά) δίνουν το υποκριτικό τους στίγμα σε μια καλοφτιαγμένη κομεντί με κοινωνικές αλήθειες που ακούσια αντλεί μέρος του περιεχομένου της από την πραγματική ζωή της ασταθούς Λόχαν - η οποία πρόσφατα συνελήφθη και εξαναγκάσθηκε σε VIP εγκλεισμό σε κλινική αποτοξίνωσης. Η Τζέιν Φόντα, σχεδόν στα 70 της και ώριμη όσο ποτέ, δίνει μια ερμηνεία που θυμίζει την Κάθριν Χέμπορν στη μείξη αυστηρότητας και ανθρωπιάς αλλά και...τον πατέρα της Χένρι Φόντα στο λιτό παίξιμο, σε μια ταινία που υπογράφει ο σκηνοθέτης του Pretty Woman και που φιλοδοξεί να ψυχαγωγήσει, να ξαφνιάσει με τον εφευρετικό χειρισμό δεδομένων συστατικών, αλλά και να δώσει ένα μάθημα γνώσης και εμπειρίας ζωής. Η αλήθεια είναι πως το σενάριο σταματάει και ξεκινάει με σχηματικές μεθόδους και επιπτώσεις στους χαρακτήρες και τη συνολική εντύπωση. Λέει όμως πολύ περισσότερα από τον ορυμαγδό ταινιών με θέμα τα τσιλιμπουρδίσματα και τη γαϊδουροεφηβεία, που εδώ και χρόνια αναμασούν τις σχέσεις και τις χρυσώνουν με επαναλαμβανόμενα μοτίβα.