Με μια ελάχιστα πιστευτή κωμική συνθήκη στήνεται από τον Κεν Κουάπις, παλιό γνωστό από το χαριτωμένο He Said, She Said, μια ντεμί-φάρσα με ερωτικές φιλονικίες και προγαμιαία καυγαδάκια, και ξεθυμασμένο καταλύτη έναν Ρόμπιν Γουίλιαμς που δοκιμάζει όλα του τα τρικ με μετριασμένη διάθεση και περιορισμένη ευθύνη, αφού δεν του δίνεται η ευκαιρία να μπει πιο δυναμικά στην ταινία - και να της ξετινάξει, ενδεχομένως, τη δυσκοίλια δομή.

Αν θέλουμε να δούμε τι πραγματικά σημαίνει η ταινία σε όρους περιεχομένου, τότε θα διαπιστώσουμε πως μιλάει για τον ευνουχισμό του πάθους για χάρη μιας υπολογισμένης συμβίωσης, όπου η αυτογνωσία και ο σεβασμός προς τον άλλο συνεπάγεται τον συναισθηματικό εκβιασμό και τη μεθοδική εξόντωση του αυθορμητισμού. Με το διαζύγιο ως παράδειγμα προς αποφυγή, ένα ζευγάρι οφείλει να παραγνωρίσει τη σεξουαλική του συμβατότητα και να προβλέψει την παρακμή του, βάζοντας στην τραμπάλα της επιθυμητής διάρκειας του γάμου τη λαγνεία και τη μιζέρια, λες και η συμβίωση είναι δέκα φέτες ζαμπόν που πρέπει να κοπεί καλά και να διατηρηθεί για να φαγωθεί στις δύσκολες νύχτες πριν τη χειμερία νάρκη. Όλα αυτά είναι θεωρίες και, ειλικρινά, αυθαιρεσίες για να γεμίσει η σελίδα, καθώς, κατά την άποψή μου, η κωμωδία αυτή είναι ένα λευκό χαρτί, με δυσάρεστα αντιδραστικό πυρήνα και ακόμη πιο δυσάρεστη έλλειψη ουσιαστικού χιούμορ.

Αυτή που πραγματικά λυπάμαι (για τη δική μας απόλαυση) είναι η Γουάντα Σάικς, μια υπέροχα σαρδόνια κωμικός -μια sidekick που λένε στη αμερικανική stand up κωμωδία- η οποία μπαίνει και βγαίνει στην ταινία πριν προλάβουμε να τη χαρούμε. Δευτεραγωνίστρια στο Νώε για μια εβδομάδα και γραμματέας της Τζέιν Φόντα στην Κακιά Πεθερά, κλέβει την παράσταση ανεξαρτήτως του χρόνου που της δίνεται για να λάμψει. Αν περιοριστεί για πάντα από τους διστακτικούς παραγωγούς σε στερεότυπο ατακαδόρισσας, θα εξελιχθεί σε μια πολυτελώς μαραζωμένη περίπτωση, όπως η Eve Arden με το ξερό και ειρωνικό σνομπ χιούμορ της στη δεκαετία του ’50 και του ’60, ενώ έχει κάθε δυνατότητα να πάρει τη θέση μιας Marie Dressler στο Μιν και Μπιλ, της τρελόγριας που κυριάρχησε στις αρχές των ’30s (μιας Αμερικάνας Σαπφούς Νοταρά).