Η έμπειρη σκηνοθέτις και σεναριογράφος Ανιέσκα Χόλαντ, συνεργάτης του Κισλόφσκι και του Ζανούσι και δημιουργός ενός συνολικού έργου με ευαισθησία και αποτελεσματικότητα, αποκαλύπτει μια πλευρά του Ολοκαυτώματος που συντίθεται απο τα παράγωγα του -μικρό: μικρές στιγμές μιας ομάδας καταδιωγμένων Εβραίων στις τελευταίες μέρες του πολέμου σε μια μικρή πόλη της Πολωνίας, μικρότητες και μικροπρέπειες στη συμπεριφορά πολλών απο τους αυτούς τους πρωταγωνιστές και τους θύτες, αποτέλεσμα της αναγωγής της ζωής σε μια άδικη και άνιση μάχη για επιβίωση, σε έναν μικρόκοσμο που έχει κατά συνθήκη αντικαταστήσει το σπίτι τους, στους υπονόμους της κωμόπολης, με συμπτωματικό ήρωα έναν μικροαπατεώνα, αρχικά ελάσσονος σημασίας, ο οποίος καταλήγει να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο σε μια πραγματική ιστορία, που αντιδιαστέλλει το τραγικό μεγαλείο μιας απο τις κρισιμότερες σελίδες της σύγχρονης Ιστορίας, σε μια σφιχτή εξιστόρηση της ανθρώπινης πλευράς των γεγονότων. Η Χόλαντ κινείται με ευελιξία και σταθερό ρυθμό απο τον πάνω στον κάτω κόσμο, και κάνει σωστά τη δουλειά που ανέλαβε, αποσπώντας πολλές διακρίσεις και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ταινίας- τη δεύτερη της μετά το Angry Harvest. Κι ενώ δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό στο Νικώντας το Σκοτάδι, οι δυο μεγαλύτεροι "εχθροί"της ταινίας, πέρα απο την επαναλαμβανόμενη χρήση του Ολοκαυτώματος για κινηματογραφικούς σκοπούς, είναι οτι η Λίστα του Σίντλερ είναι μακράν ανώτερο φιλμ με ήρωα και πάλι έναν μη-Εβραίο που σώνει Εβραίους με ανορθόδοξο τρόπο, και επίσης το Europa Europa, μια ταινία της Χόλαντ, τοποθετημένη στον ίδιο χώρο και χρόνο, σαφώς πιο πρωτότυπη και συναρπαστική.