Η πορεία ανάκαμψης μιας θλιμμένης, συναισθηματικά ψυχρής γυναίκας που χωρίζει από τον φίλο της, χάνει τον πατέρα της και αναλαμβάνει το έργο ζωής του και μαζί την ιδιαίτερη αποστολή να μεταβεί από τη Νορβηγία στη Γαλλία για να λάβει μέρος σε ένα σεμινάριο, όπου ουσιαστικά ζυγίζονται μέταλλα του ενός κιλού και «κερδίζει» όποιος πέσει πιο κοντά στο σωστό βάρος. Ο σκηνοθέτης Μπεντ Χάμερ, ακολουθώντας τη φλέβα των προηγούμενων ταινιών του, φροντίζει να τοποθετήσει την ηρωίδα σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον ευδιάκριτα μπανάλ, καθαρό και αποστειρωμένο (σαν ΙΚΕΑ σε συνεχή πανοραμίκ, με υπονομευτικές μουσικές φράσεις έναντι του λιγοστού, αυτοματοποιημένου διαλόγου), να δώσει έμφαση στην πεζή μοναχικότητά της, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζει πως το concept της ζύγισης ενός μεταλλικού υλικού που μπορεί ή όχι να έχει απόκλιση απειροελάχιστη, αλλά σημαντική για κάποιους, από τις δεδομένες προδιαγραφές, δίνει τροφή για κωμωδία – λεπτή και συγκρατημένη, όπως αποδεικνύεται στην υλοποίησή της. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι ο παράλληλος βίος ενός άψυχου αντικειμένου που συμβολίζει ακριβώς την αντικειμενικότητα, κι ενός ανθρώπινου όντος που έχει καταντήσει σχεδόν άψυχο, εγκλωβισμένο σε μια φθίνουσα, μηχανική καθημερινότητα, με μόνιμο φόντο αλλά και ασφαλή πρόφαση την επιστημονική ενασχόληση. Ένα ήσσον, καλοζυγισμένο δράμα, με στοιχεία πικρής κομεντί.