Η σκανδιναβική δωρικότητα, το φυσικό περιβάλλον και η λιτή έκφραση ταιριάζουν πολύ στο ύφος Γαβριήλ Τζάφκα και δικαιολογούν την επαγγελματική του μετακόμιση στη Δανία.

 

Με μια μάλλον απλή πλοκή, ο Έλληνας σκηνοθέτης ξεκινά από το σημείο μηδέν ενός νιόπαντρου ζευγαριού (την ανέφελη εκκίνηση του έγγαμου βίου τους με το ταξίδι του μέλιτος στην εξοχή) και περιπλέκει τη σχέση τους, όταν μέσα στο δάσος ο φόβος και η αμφιβολία υποκαθιστούν την εμπιστοσύνη και τη γλυκιά εγκατάλειψη.

 

Ωστόσο, από τη βραδιά του γαμήλιου πάρτι ο Τζάφκας δηλώνει τον σπόρο της ζήλιας και μαζί έναν ανταγωνισμό που υποβόσκει, βαθαίνοντας τη ρωγμή με την καταλυτική επίδραση ενός γηραιότερου, γειτονικού ζεύγους, που υπονοεί πολλά με λίγα λόγια και βλέμματα με νόημα.

 

Το δάσος αποκτά μια βαριά συμβολική έννοια που δεν εξελίσσεται ουσιαστικά σε παράγοντα σασπένς και η ταινία, ατμοσφαιρική και εικαστικά συμπαγής, είναι αρκετά βραδυφλεγής για να κάνει πρέσινγκ στο θέμα που πραγματεύεται.