Ο Τζέιμς Κάμερον προσπαθούσε να κάνει την Alita εδώ και δεκαπέντε χρόνια και, παρότι παρέδωσε τη σκηνοθετική καρέκλα στον Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, οι ιδέες του για την ανάπτυξη μιας action ηρωίδας, ρόλου-πρότυπο για τον ίδιο σε όλη του την καριέρα είναι εμφανείς.

 

Οι αφηγηματικές του νουθεσίες, όμως, αντιπαραβάλλονται στην εφετζίδικη βιρτουοζιτέ του Ροντρίγκεζ αλλά και στις κατευθυντήριες εντολές του στούντιο, που έβαλε πολλές ιστορίες μαζί για να δημιουργήσει ένα τυπικό, δυτικού τύπου σύγχρονο origin story, περιμένοντας την ανταπόκριση του κοινού για συνέχειες.

 

Το αποτέλεσμα είναι ένα υπερθέαμα που τρέχει χωρίς φρένα και, παρά την εξαιρετική παρουσία της ψηφιακά τροποποιημένης Ρόζα Σαλαζάρ, σου αφήνει στο τέλος τη γεύση ενός ψηφιακού πανηγυριού.