Έτσι, ο ένας μπαίνει στο σώμα του άλλου και καλούνται να ζήσουν μια ζωή τελείως διαφορετική απ’ τη συνηθισμένη τους για να συνειδητοποιήσουν τελικά αμφότεροι πως καθένας οφείλει να εκτιμά τη ζωή του γιατί, τελικά, κανείς δεν ξέρει τι κρύβεται στις φαινομενικά ιδανικές ζωές των άλλων ή αν αυτές ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του.

Από τους σεναριογράφους του Hangover μια ταινία που ανήκει σ’ ένα δημοφιλές είδος κωμωδίας, αυτό της δανεικής προσωπικότητας μέσω της ταυτόχρονης ανταλλαγής σωμάτων, που πρωτοξεκίνησε ο Πίτερ Ουστίνοφ με το Vice Versa το 1947 (με πρωταγωνίστρια την πιτσιρίκα τότε Πετιούλα Κλαρκ) και συνεχίστηκε με το Freaky Friday σε δυο εκδοχές, το Trading Places και άλλες πολλές, γνωστές και άγνωστες ταινίες. Εξοικειωμένοι με τη σύμβαση, λογικά περιμένουμε έκπληξη, που εδώ δεν έρχεται. Από τη φλέβα του Hangover έρχεται μόνο η χοντράδα, ειδικά με μια σειρά λεκτικών αστεϊσμών περί πέους (το οποίο ποτέ δεν εμφανίζεται, αντίθετα με τα γυναικεία στήθη που είναι για όλα τα γούστα). Ο Τζέισον Μπέιτμαν είναι πειστικότερος Ράιαν Ρέινολντς απ’ ό,τι vice versa - άλλωστε, ο Ρέινολντς, όπως και ο Άστον Κούτσερ για παράδειγμα, είναι μια χαρά σε casual σκηνές και κλατάρει όταν ο ρόλος απαιτεί εσωτερικότητα και ουσία.