Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Τρίγκελ, τοBoy Aείναι μια σύγκρουση της καταναγκαστικής ανωνυμίας με τη φύση της προσωπικότητας αλλά και του ανθρωπισμού απέναντι στους εκδικητικούς νόμους της Παλαιάς Διαθήκης. Το ερώτημα που θέτει είναι αν ένας νέος άνδρας που διέπραξε έγκλημα στην παιδική του ηλικία, μπορεί να ενταχθεί φυσιολογικά και αναίμακτα στην κοινωνία, αφού έχει εκτίσει την ποινή του. Υποχρεωμένος να ζει στους περιορισμούς που του επιβάλλει το πρόγραμμα προστασίας, αναπτύσσει τις φοβίες που προκύπτουν από τις τύψεις μιας ειδεχθούς πράξης. Είναι νομικά ελεύθερος αλλά και υπεύθυνος για την τραγική απερισκεψία του. Ωστόσο, ο κακός υπολογισμός ή η κακιά στιγμή της ανωριμότητας δεν αποτελούν μόνο προσωπική του Ερινύα. Ο Τζακ αλλάζει ταυτότητα, ζωή και φίλους, αποκόπτεται συστηματικά από το παρελθόν, αλλά ο κίνδυνος της βεντέτας τον ακολουθεί και τον απειλεί. Υπάρχει ένας άνθρωπος που τον πιστεύει, που νιώθει πως η επανένταξη του δεν είναι εφεύρημα ή πειραματικό πρόγραμμα (ο Πίτερ Μάλαν, όπως πάντα αξιόπιστος). Όλες οι ορμές του Τζακ έχουν καταπιεστεί, χωρίς να σημαίνει πως είναι επιρρεπής στο κακό. Δεν είναι εύκολο να ζεις στο συστηματικό ψέμα, αν δεν είσαι επαγγελματίας απατεώνας. Και ο Τζακ πρέπει να κρύβει έναν εαυτό που πασχίζει να εκδηλωθεί. Ο κίνδυνος του ανατρέπει την ψυχολογία: Μοιρολατρικά, παραδίδεται στη σοβαρή πιθανότητα να πληρώσει με τη ζωή του αυτό που η φυλακή δεν ξέπλυνε τελείως. Η ηθική του γίνεται ενοχική και εκεί βασίζει το περίγραμμα της ταινίας ο Τζον Κρόλι, σκηνοθέτης που προσπαθεί να σεβαστεί τη γραφή για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα εσωτερικής απειλής. Δεν φτάνει ποτέ στο επίπεδο του σπαραγμού ή σε μια τραγικότητα που αρμόζει σε ένα σοβαρό και τελεσίδικο θέμα. Εντούτοις, δεν αρνείται εντελώς το σασπένς και επικεντρώνεται στην άγουρη αγωνία ενός ενδιαφέροντος ηθοποιού σε μια δυνατή στιγμή του, του Άντριου Γκάρφιλντ, που είχαμε δει ως προβληματισμένο φοιτητή απέναντι στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στοΛέοντες αντί Αμνών.