Για τη φαντασία του Μισέλ Γκοντρί δεν έχω να προσθέσω τίποτε. Από την εκτέλεσή του θα αφαιρούσα πολλά - αν με άφηνε βέβαια. Στη φλέβα του μαξιμαλιστικού σουρεαλισμού που συμβιώνει με την καλή καρδιά (βλέπε Σε είδα στο Όνειρό μου), το Γύρνα το Μόνος σουείναι μια ταινία γειτονιάς, ένας μικρός φόρος τιμής στο μπεσαλίδικο σινεμά του Σπάικ Λι, και μια προφανής αντίσταση της μικρής οικογένειας ενάντια στα μεγάλα ψάρια.

Ο Γκοντρί μεταφέρει το μήνυμα στο χώρο του κινηματογράφου έμμεσα και πρωτότυπα. Όταν ο 60χρονος ιδιοκτήτης ενός βιντεοκλάμπ που επιμένει να πουλάει μόνο βιντεοταινίες, τρελαμένος με τον Φατς Γουόλερ και τη μουσική του (μάλιστα ισχυρίζεται πως το μαγαζί του ήταν ένα από τα σπίτια που έζησε ο μουσικός και συνθέτης), φεύγει σε ένα φεστιβάλ τζαζ, αφήνει στο πόδι τον έμπιστο αλλά άπειρο Μάικ. Ο κολλητός του ο Τζέρι πιστεύει πως ένα εργοστάσιο εκεί κοντά του καίει τον εγκέφαλο και όταν κατά λάθος παθαίνει μια ελαφρά ηλεκτροπληξία, απομαγνητίζει με τη σειρά του όλες τις ταινίες του βιντεοκλάμπ. Ο Μάικ αγχώνεται και δέχεται την τρελή ιδέα του Τζέρι για να μη χάσουν τους ελάχιστους πελάτες τους: να γυρίσουν μόνοι τους τις σβησμένες ταινίες, ασχέτως αν είναι χολιγουντιανές και μερικοί τις έχουν δει!

Ο Γκοντρί σπάει πλάκα με τη ερασιτεχνική εκδοχή του Ghosbustersή την εξωφρενική απόδοση της Οδύσσειας του Διαστήματος, αλλά δεν τη μεταδίδει καθόλου πέρα από τα σκετσάκια. Ακόμη και οι ίδιες οι ταινιούλες δεν έχουν την cult δύναμη που θα τις έφερνε σε κόντρα με τις πρότυπες. Οι ιδέες του Γκοντρί, που και πάλι έγραψε το σενάριο, είναι καλές, αλλά δεν δένουν με τίποτε: ούτε το πνεύμα του Φατς Γουόλερ, που υποτίθεται πως ενώνει την περιοχή με τις κοινές τους μνήμες, ούτε η αλά Σινεμά Ο Παράδεισοςμαγική αίσθηση του κινηματογράφου. Και δυστυχώς ατυχεί και πάλι στη διεύθυνση των ηθοποιών. Ο Μος Ντεφ κάνει τον χαζό, ενώ ο Μπλακ είναι ασυμμάζευτος.