Ο Πολάνσκι μεταφέρει το θεατρικό του Ντέιβιντ Άιβς (σε γαλλική γλώσσα), αλλά βασικά τον ενδιαφέρει το μυθιστόρημα στο οποίο στηρίζεται, το Venus in Fur του Λέοπολντ φον Σάχερ Μαζόχ, ο οποίος όρισε τον μαζοχισμό, υπογράφοντας ένα απίστευτο συμβόλαιο το 1869, σύμφωνα με το οποίο θα γινόταν σκλάβος της ερωμένης του για 6 μήνες – το σεξ με συνοδεία γούνας συμπεριλαμβανόταν στο μενού! Ο ήρωας της ταινίας, ένας θεατρικός σκηνοθέτης, έχει απηυδήσει με τις ατάλαντες ηθοποιούς που του στέλνουν για κάστινγκ, ώσπου μπαίνει φουριόζα και αποφασιστική η Βάντα και τον εκπλήσσει με τη μεταμόρφωση από ένα πλάσμα χαμένο στη φιλοδοξία του, σε θηλυκό με τάσεις αφέντρας. Ο Τομά, κλώνος του Πολάνσκι στο πρόσωπο του Αμαλρίκ, αν και την απεχθάνεται, αφήνεται στη σαρωτική της θέληση και παραδίδεται στην εμμονή. Το πρόβλημα είναι πως η Σενιέ δεν είναι σέξι, ούτε καν με έναν αυταρχικό τρόπο, αλλά άτσαλη και εντελώς υστερική. Ο Πολάνσκι ηττήθηκε από τη γυναίκα του, αλλά ο θεατής μπορεί να βρεθεί στη θέση του μαζοχιστή, εκτός από λίγες, διασκεδαστικές σκηνές, που μάλλον οφείλονται στο θεατρικό και όχι στον σπουδαίο Πολωνό σκηνοθέτη.
Αυτό που ο Πολάνσκι πρέπει σώνει και καλά να μας επιβάλλει τη γυναίκα του στις ταινίες του δεν το κατάλαβα ποτέ.Είναι θλιβερό πώς ένας τόσο μεγάλος δημιουργός να μην μπορεί να καταλάβει ότι η εν λόγω κυρία δεν έχει κανένα καλλιτεχνικό,σεξουαλικό κλπ εκτόπισμα,για να "σηκώσει"το βάρος της δημιουργίας του.Δεν έχω δει την ταινία,αλλά μάλλον θα συμφωνήσω μαζί σας κε Κουτσογιαννόπουλε.
Αναφορά
| Μόνιμος σύνδεσμος |
- Facebook
- Twitter
- E-mail
1