Η ένστασή μου στους 12 Πιθήκους του Γκίλιαμ ήταν πως παραπάει να φιλμάρεις τους τρελούς με τρέλα - χάνεις την αιχμή σου στην παρατήρηση μέσα στην υπερβολή και γίνεται μια σαλάτα από λοξά καδραρίσματα και λοξές συμπεριφορές. Η περίπτωση του Cyborgδιαφέρει, γιατί ο ικανότατος Παρκ πραγματεύεται με γλύκα και τρυφερότητα μια ιδιαίτερη κατάσταση, χωρίς να εγκαταλείψει ουσιαστικά το περιβάλλον του ασύλου. Η περίεργη νεαρά, με τη γιαγιά και τις εμμονές της πως είναι ρομπότ, που μπορεί μάλιστα να σκοτώνει με πραγματικές σφαίρες όταν φτάσει στο αμήν, ζει μέσα στον κόσμο της, διαθέτει την ένταση, αλλά δεν γνωρίζει τι μορφή πρέπει να έχει το πάθος, ούτε πού να διοχετευθεί. Όλα μοιάζουν με στραβό παραμύθι και το όνειρο διακόπτεται από τους «κανονικούς». Η νεαρή βρίσκει στήριγμα σε έναν κλέφτη που δανείζεται χωρίς επιστροφή τις ιδιότητες των άλλων και που καταφέρνει να της κλέψει τη συμπάθεια. Το θέμα είναι η δυσκολία επικοινωνίας σε μια περίοδο που η άνεση στις σχέσεις είναι διαφημισμένη αλλά άπιαστη για τους περισσότερους. Η Γιουνγκ Σουν, που μοιάζει με ξωτικό, και ο χαμογελαστός Ιλ Σουν (δύσκολη ερμηνεία) είναι δυο παιδιά που δεν απέχουν πολύ από τους συνομήλικούς τους, εκείνη κουβαλάει το ποντίκι του υπολογιστή, ένα τρανζιστοράκι για να λαμβάνει οδηγίες από το υπερπέραν, ένα εσώρουχο για την κάθε μέρα, τη μασέλα της γιαγιάς και ένα κουτί με μπαταρίες τις οποίες γλύφει για ενέργεια και φόρτιση! Εκείνος βουρτσίζει συνέχεια τα δόντια του και φοβάται πως κάποια μέρα θα εξαφανιστεί. Για τους άλλους βουνό, για τον Παρκ Τσαν Γουκ απλά πράγματα. Με τα τρομερά πινέλα του και την ασταμάτητη παλέτα, φτιάχνει μια πολύχρωμη παιδική χαρά, τους βάζει μέσα μαζί με τα παιχνίδια τους και αφήνει αυτούς να αλωνίσουν και να τα βρουν και τους υπόλοιπους να συμπληρώσουν τις φόρμες με το αντικοινωνικό προφίλ των ηρώων που τόσο φοβούνται. Μετά τις εκδικήσεις και τις βίαιες ιστορίες, και με μόνο κοινό σημείο τον καθορισμένο χώρο εγκλεισμού σε σχέση με τις προηγούμενες, ο Κορεάτης σκηνοθέτης παίρνει μια κινηματογραφική ανάσα, πάντα με λογική κι ευαισθησία, αλλά δεν ξεχνάει την ιδιοφυία του στο πορτ μπαγκάζ.