Χιόνι στην αυλή, κακά μαντάτα στην ψυχή. Ένα τρένο διασχίζει τη νορβηγική ενδοχώρα. Ο οδηγός του, ο Οντ (παράξενος, όνομα και πράγμα) Χόρτεν, θα το φτάσει στον προορισμό του για προτελευταία φορά. Μετά από σαράντα χρόνια δουλειάς στο ίδιο πόστο έχει έρθει η ώρα της σύνταξης. Όταν το τρένο φτάσει στο Μπέργκεν για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια, ο Οντ Χόρτεν δεν θα προλάβει να ανέβει στο τρένο της επιστροφής, δεν θα προλάβει το τελευταίο του δρομολόγιο...

Η ζωή του χωρίς την καθημερινή εργασία, που ήταν και η μοναδική σταθερή αξία της καθημερινότητάς του, του φαίνεται άδεια και χωρίς νόημα. Ακόμα και το διαμέρισμά του είχε φροντίσει να βρίσκεται κοντά στις γραμμές του τρένου. Είναι πια 67 χρονών και νιώθει πως δεν έχει κανέναν έλεγχο στη νέα ζωή που ανοίγεται μπροστά του.

Από την άλλη, οι άνθρωποι γύρω του ακολουθούν τους δικούς τους ρυθμούς. Έχει μια γλυκιά αλλά αμήχανη συνάντηση με την παλιά του αγαπημένη. Κάνει μια επίσκεψη στη μητέρα του, στο γηροκομείο όπου νοσηλεύεται, που τον αφήνει μπερδεμένο και αδύναμο. Ψάχνει τον καθιερωμένο του καπνοπώλη για να αγοράσει μια καινούργια πίπα, όμως η γυναίκα του τον πληροφορεί πως έχει πρόσφατα πεθάνει.