Από τις ευχάριστες περιπτώσεις ταινιών που προέρχονται από άγνωστους νέους δημιουργούς και καταφέρνουν να μαγνητίσουν τις αισθήσεις του θεατή, η Κοιλάδα των Σκιών ζητά την υπομονή μας μέχρι να ξετυλίξει την πλοκή της και τις διττές προεκτάσεις της.

 

Ένα εξάχρονο αγόρι αδυνατεί να καταλάβει όσα συμβαίνουν στο σπίτι του αλλά και τους σωρούς από ξεκοιλιασμένα πρόβατα που βρίσκει στην ανοιχτή κοιλάδα που καλύπτει το μικρό χωριό του, βρίσκοντας απαντήσεις σε πνεύματα και τέρατα που υποτίθεται πως ζουν στο κοντινό δάσος.

 

Η πηγαία ανάγκη του για εξηγήσεις το οδηγεί σε ένα ταξίδι που σταδιακά ανατρέπει τις μεταφυσικές του ανησυχίες σε πιο γήινους προβληματισμούς.

 

Το ταξίδι αυτό, όμως, επιτηδευμένα ασαφές χωροχρονικά, κινηματογραφείται υποβλητικά, με την ομίχλη και τους χορωδιακούς ήχους να δεσπόζουν σαν κομμάτια ενός ρέκβιεμ για τη χαμένη παιδική ηλικία, την πρόωρη ενηλικίωση και την απαξίωση μιας μυθολογίας που βαστά αιώνες, σε μια αναπάντεχα συναρπαστική σκηνοθετική επιλογή που δεν υποκύπτει ολοκληρωτικά στον ρασιοναλισμό αλλά ψάχνει την αποδοχή του Άλλου μέσα από τον μύθο.