Η Ζιλί Ντελπί έγραψε, μαζί με την Εζενί Γκρανβάλ, και σκηνοθέτησε μια προωθημένη κομεντί που συνδυάζει μια λατίνικη ως μεσογειακή, πολύ κοντινή σ' εμάς κεντρική ιδέα (τη σκανταλιάρικη άρνηση απογαλακτισμού ενός ανεπρόκοπου, πονηρού κανακάρη από την ενοχική, αγχωτική και μάλλον αφελή μητέρα του) με εντελώς αμερικανικό τέμπο, προϊόν της επίδρασης που έχει δεχθεί από το ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά και της εμπειρίας της, έπειτα από αρκετές ταινίες που έχει γυρίσει η ίδια. Όποτε η δόλια μάνα φτάνει κοντά σε μια συμπαθητική ερωτική σχέση, ο γιος της απομακρύνει τον γαμπρό, χωρίς να φαίνονται τα κόλπα του. Όταν η Ντελπί τα φτιάχνει με τον Ντάνι Μπουν, ο Λολό επιδίδεται σε παιδιάστικες μηχανορραφίες, από ψέματα μέχρι φαγουρόσκονη και σοβαρούς εκβιασμούς. Η Ντελπί δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει «χαμηλά» αστεία για να πλησιάσει ενδεχομένως στον μετεφηβικό χαβαλέ του νεαρού, αν και συχνά προκαλεί τους χαρακτήρες να φωτίσουν, έστω και με ανάλαφρο τρόπο, το σοβαρό θέμα που προκύπτει από το άλυτο οιδιπόδειο. Το αποτέλεσμα είναι ανάμεικτο: άλλοτε βγαίνει γέλιο κι άλλοτε το αστείο (ξε)πέφτει στο κενό.