Το John Wick είναι έτοιμο βιντεοπαιχνίδι και τίποτε παραπάνω. Ο Κιάνου Ριβς παίζει έναν ρόλο ραμμένο στα μέτρα του, δηλαδή χωρίς λόγια, εκφράσεις και παραπάνω από ένα συναίσθημα (αυτό της τσαντίλας), που τον θυμώνει ένας νεαρός Ρώσος μαφιόζος επειδή του κλέβει το μυώδες Mustang αυτοκίνητό του και τον δέρνει, και μάλιστα μέσα στο καλοσχεδιασμένο σπίτι του. Ο χήρος Κιάνου τυχαίνει να είναι και εκτελεστής με φονικές ικανότητες και βάζει σκοπό της ζωής του να εκδικηθεί τον αναιδέστατο, και όποιον πάρει ο χάρος. Και παίρνει πολλούς, με όλους τους πιθανούς τρόπους (μαχαίρια, γροθιές και μια γενναία ποικιλία από όπλα) και στα πιο απίθανα μέρη (τροποποιημένο ξενοδοχείο, πισίνες, γέφυρες). Η παραγωγή είναι σωστή, αλλά η ταινία σχεδόν δεν υφίσταται.