Ο Καρίμ δουλεύει σε μια φάρμα με στρουθοκαμήλους στην επαρχία έξω από την Τεχεράνη. Όταν μία από αυτές του ξεφεύγει, χάνει τη δουλειά του γιατί θεωρείται υπεύθυνος για την απώλεια. Παρά το γεγονός πως αλωνίζει τη χώρα για να τη βρει, ο εργοδότης του δεν αλλάζει γνώμη. Ο Καρίμ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, μιας που πρέπει να θρέψει πολλά στόματα. Παράλληλα, ένα άλλο εμπόδιο βρίσκεται στο δρόμο του: η μεγάλη κόρη του χάνει το ακουστικό της στα ίδια νερά όπου ο αδερφός της ονειρεύεται να εκθρέψει χρυσόψαρα... Όταν το ξαναβρίσκει, το ακουστικό έχει καταστραφεί και ο Καρίμ πρέπει να πάει στην πρωτεύουσα για να το φτιάξει. Εκεί λοιπόν θα διαπιστώσει πως μπορεί να βγάλει εύκολα και γρήγορα χρήματα δουλεύοντας «μαύρα» ως μεταφορέας.

Ο Ιρανός Ματζίντι, των υπέροχων ταινιών Παιδιά του Παραδείσου,Χρώμα του Παραδείσου και Βροχή, δεν βιάζεται να εγκαταστήσει το δίλημμα ενός πατέρα: το εύκολο χρήμα της πρωτεύουσας τον δελεάζει, όχι σε επίπεδο lifestyle αλλά για τον απλούστατο και βασικό λόγο ότι του εξασφαλίζει τη λύση για τα προβλήματα που ανακύπτουν καθημερινά στο χωριό, αν και η αλλοτρίωση τον απειλεί και του ανοίγει τα μάτια. Η ζωή του δεν βρίσκεται στην πρωτεύουσα και δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το μικρό κομπόδεμα που θα φέρει πίσω, στην κυρά και τα παιδιά. Ο γιος του δίνει τα φώτα και οι στρουθοκάμηλοι, ένας εξωτικός συμβολισμός στην άνυδρη περσική επαρχία, του υπενθυμίζουν πως όσο κι αν τρέξει, δεν θα κρυφτεί από το χαρακτήρα του.

Μπορεί ο Ματζίντι να μην ανήκει στον στενό κύκλο του Κιαροστάμι και να απέχει από την απευθείας πολιτική ελλειπτικότητα των ταινιών του πατριάρχη, αλλά με ικανοποιεί απείρως περισσότερο κινηματογραφικά, καθώς οι ιστορίες του κουβαλάνε το λαϊκό φολκλόρ του διδακτικού μύθου και αίρονται πάνω από το ρεαλισμό της αφήγησης ή το νατουραλισμό των ερμηνειών, σε ένα υπερβατικό σύννεφο αιτίου και αποτελέσματος. Κάθε χαρακτήρας, μικρός ή ενήλικος, είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και η διαδοχή των γεγονότων τον απογειώνει στο μονοπάτι της μοίρας. Στο Και τα Σπουργίτια Τραγουδούν η πεζή καθημερινότητα ανακατεύεται με τα εμπόδια της ζωής και η γνώση προκύπτει σαν μια μαγική εμπειρία στον πραγματικό κόσμο. Ο αγαθός Καρίμ επιθυμεί μια ηρεμία που συνεχώς αναβάλλεται. Μαθαίνει πώς γίνεται να είσαι σύμμαχος με το δεδομένο και φίλος με το απρόβλεπτο, χωρίς τρικ. Αν και ο Ματζίντι δεν πρωτοτυπεί, όπως μας καλόμαθε με παλιότερα ξαφνιάσματα, παραδίδει και πάλι μαθήματα κινηματογραφικής αφήγησης.