Η συσκηνοθεσία του Γιώργου Λάνθιμου στην ταινία του Λάκη Λαζόπουλου Ο Καλύτερός μου Φίλος δεν πρόδιδε καθόλου τις καλλιτεχνικές και εικαστικές ανησυχίες του σκηνοθέτη, ο οποίος βασικά έχει σκηνοθετήσει πολλά βιντεοκλίπ πριν φτάσει σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα και ιντριγκαδόρικη κατάθεση ύφους. Βλέπει την Κινέττα εντελώς διαφορετικά από τη δική μας εντύπωση της παλιακής λουτρόπολης των δεξιών, καθωσπρέπει παραθεριστών της μεσοαστικής κοινωνίας και του κρησφύγετου της Ζωζώς Σαπουντζάκη. Την ξεδιπλώνει αλλά και την αδειάζει με αφαιρετικότητα δίνοντας έμφαση σε μια γλυκιά παρακμή, σα να είναι άλμπουμ με μνήμες που αιωρούνται στη μουντάδα του φθινοπώρου. Η πλοκή φέρνει έναν αστυνομικό παθιασμένο με αυτοκίνητα, κασετόφωνα και Ρωσίδες στο μέρος αυτό, για να ερευνήσει μια σειρά δολοφονιών. Μια καμαριέρα και ένας φωτογράφος (ο εξαιρετικός Σερβετάλης, με τη σπάνια για σύγχρονο έλληνα ηθοποιό εκφραστική γλώσσα του σώματος) βοηθούν στην αναπαράσταση. Όλα έχουν τελειώσει όταν το πρώτο κύμα των τουριστών καταφθάνει μετά τη χειμωνιάτικη αδράνεια. Σε πρώτο επίπεδο μπορεί κάποιος να κατηγορήσει την ταινία για απουσία ουσιαστικής πλοκής και ανυπαρξία κανονικών χαρακτήρων. Φέρνοντας στο νου ασιατικό και εναλλακτικό αμερικάνικο σινεμά, ο Λάνθιμος εντούτοις φτιάχνει κάτι εντελώς δικό του και ενδιαφέρεται κυρίως για την ατμόσφαιρα και για τις καταστάσεις που προκύπτουν από τη στιλιστική σύμβαση. Οι χαρακτήρες, χωρίς όνομα και με ρευστή προσωπικότητα, σαν ταπετσαρία στο παλιομοδίτικο ξενοδοχείο και το έρημο τοπίο, ξεπηδούν από το πουθενά και υποδύονται ρόλους με την εμμονή υπνωτισμένου που εκτελεί εσωτερικές εντολές. Ο Λάνθιμος επιμένει στην εικόνα του διά της επαναλήψεως, την καθιστά εθιστική για να την επιβάλλει ως pattern. Δεν μπαίνει καν στον κόπο του αφηγηματικού μυστηρίου της ταινίας Το όνειρο του σκύλου του Φραντζή. Σέβεται την ελλειπτικότητα και την υπηρετεί μέσα από ένα βουβό θέατρο κινήσεων και συναισθημάτων. Πάθος βγαίνει, κι ας μην εντάσσεται στην προβλέψιμη κατηγορία των σχέσεων. Μια ξεχωριστή, εξαιρετικά καλοφταγμένη ταινία, εξωγήινη για τα εγχώρια δεδομένα, που μπορεί να αποκτήσει τη φήμη που της αναλογεί όταν μπει στην καλτ στρατόσφαιρα.