Από τις λιγότερο παιγμένες ταινίες του Χίτσκοκ, ο Ξένος Ανταποκριτής, παρά τις 6 υποψηφιότητές του για Όσκαρ, έμενε πάντα στη σκιά της Ρεμπέκα που γυρίστηκε την ίδια χρονιά.

 

Παραμένει, όμως, ως σήμερα μια υπέροχη περιπέτεια και υπήρξε πάρα πολύ χρήσιμη στην αμερικανική καριέρα του Χίτσκοκ, καθώς είχε την ελευθερία να χρησιμοποιήσει τεχνικές από τις πετυχημένες βρετανικές ταινίες του, σαν τα 39 Σκαλοπάτια και την Εξαφάνιση της Κυρίας.

 

Με έμφαση στη σημασία του Τύπου (ακόμα και ο Χίτσκοκ, στο παραδοσιακό του cameo, διαβάζει εφημερίδα!) και την παρουσίασή του ως πηγής αλήθειας που θα εμπνεύσει το κοινό, χρησιμοποιήθηκε ως ένα είδος προειδοποίησης, καθώς, βλέποντάς την κάποιος σήμερα, αντιλαμβάνεται την ανησυχία του σκηνοθέτη για μια Ευρώπη που, αν και βρίσκεται στο ξεκίνημα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δεν έχει πάρει ακόμη την κατάσταση τόσο στα σοβαρά.