Το Palace, που είχε γυριστεί πριν από μερικούς μήνες στο Γκστάαντ με πρωταγωνιστές τον Μίκι Ρουρκ και τον Χοακίμ ντε Αλμέιδα, είναι η πρώτη ταινία του Πολάνσκι που για λόγους τους οποίους λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε απέτυχε να βρει Γάλλους χρηματοδότες, μετά το ντεμπούτο του, ακριβώς εξήντα χρόνια πριν, με το Μαχαίρι στο Νερό, επίσης με τον Γιέρζι Σκολιμόφσκι συν-σεναριογράφο ‒ μία από τις πιο εντυπωσιακές πρώτες ταινίες σκηνοθέτη στην ιστορία του σινεμά.

 

Ο νεαρός Πολάνσκι είχε αναζητήσει την τύχη του στο Παρίσι και ήταν έτοιμος να αλλάξει το σετάρισμα του ψυχολογικού θρίλερ του, αλλά έλαβε κάποιες διαβεβαιώσεις πως με μερικές προσθήκες κοινωνικής ευαισθησίας οι πολωνικές Αρχές θα έκαμπταν τις αντιστάσεις τους προς μια θεματική που έβρισκαν πολύ δυτική για τα γούστα και τα δεδομένα της προπαγάνδας τους.

 

Το κλειστοφοβικό δράμα που προτάθηκε για ξενόγλωσσο Όσκαρ έδωσε αμέσως το διαβατήριο στο παιδί-θαύμα από τη σχολή του Λοτζ για μια καριέρα απαράμιλλη, πάντα ιδιότυπα και αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με τα περιστατικά που τον σημάδεψαν και συνέχισαν να διαμορφώνουν τις συνθήκες της προσωπικής του ζωής.

 

Στο Μαχαίρι στο νερό ένα ζευγάρι περιμαζεύει και παίρνει μαζί του έναν αυθάδη, ανώνυμο περιπλανώμενο που δεν έχει να χάσει τίποτε (μία από τις μυριάδες παραλλαγές του σκηνοθέτη στις ιστορίες που διηγήθηκε, από τον Πιανίστα ως τον Όλιβερ Τουίστ) σε μια περιπετειώδη τσάρκα με σκάφος σε λίμνη, κάτω από καιρικές αλλαγές και αυξομειώσεις ατμόσφαιρας και τόνου, σε μια πάλη ταξικής εξουσίας, απωθημένης σεξουαλικότητας και κυριαρχίας του υπερφίαλου ανδρικού εγώ σε περιορισμένους χώρους.

 

Το ταλέντο του ξεχείλιζε, η τεχνική μαεστρία στη μοναδική ταινία που γύρισε στη μητρική του γλώσσα είναι παρούσα σε όλα τα πλάνα και η μουσική του αξέχαστου Κριστόφ Κομέντα υπογραμμίζει την απειλή.