Ο βετεράνος Μάικ Νιούελ έχει αναμετρηθεί στην καριέρα του με πολύ πιο γνωστά και σημαντικότερα βιβλία σε σχέση με το γραμμένο πριν από δέκα χρόνια «The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society», ένα ιστορικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο νησί Γκέρνσεϊ, στη Μάγχη, και ξεκινά ως ένα διασκεδαστικό αστείο για να καταλήξει σε μια καταγραφή των απωλειών μιας μικρής κοινωνίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Όπως και σε προηγούμενες απόπειρες, όπως ο «Έρωτας στα χρόνια της χολέρας» του 2007, έτσι κι εδώ κάνει κυρίως μικροεπεμβάσεις και αφήνει το πρωτογενές υλικό και τους ηθοποιούς του να κάνουν την όποια διαφορά.

 

Η Λίλι Τζέιμς (που παίζει και στη συνέχεια του «Mamma Mia» αυτό τον καιρό) μπορεί να μην έχει το απαραίτητο βάθος για να αποδώσει τον γεμάτο φαντασία και τσαγανό χαρακτήρα της συγγραφέως που υποδύεται, όμως η παρουσία των συμπληρωματικών χαρακτήρων είναι συχνά απολαυστική, με βαριά χαρτιά του βρετανικού σινεμά, όπως ο Τομ Κόρτνεϊ και η Πενέλοπι Γουίλτον, να στέκονται στο ύψος τους.

 

Το κύριο όπλο της ταινίας, όμως, είναι η μοιρασμένη τράπουλα ανάμεσα στο χιούμορ και στο δράμα που προκύπτει όταν, μεταξύ βιβλίων και πατατόπιτας, ανασύρονται μνήμες του πολέμου (η ιστορία διαδραματίζεται λίγο μετά το τέλος του) και πίσω από το ρομάντσο αποκαλύπτονται αλήθειες για τις αποκομμένες από τα κέντρα αποφάσεων μικρές κοινωνίες που νιώθουν ότι δεν κέρδισαν κάτι ούτε συνέβαλαν σε μια πατριωτική προσπάθεια αλλά ότι συρρικνώθηκαν ακόμα περισσότερο.