Μια ταλαίπωρη νοικοκυρά με έναν μάτσο ταξιτζή σύζυγο, έναν 14χρονο γιο που ντιλάρει ναρκωτικά και τον πασάρει στον παιδεραστή οδοντίατρο για να τσοντάρει στα έξοδα, μια πόρνη γειτόνισσα που της κανονίζει δουλειές και μια στρατιά από πολύχρωμους χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένης της γκρινιάρας πεθεράς (άπιαστη η καρατερίστα Τσους Λαμπρεάβε) που αναρωτιέται γιατί δεν έχει ακόμη επιστρέψει στο χωριό της και ανέχεται το κρύο της Μαδρίτης, δεν συνιστούν ένα τυπικό μικροαστικό δράμα αλλά μία από τις καλύτερες, πιο τραχιές και αστείες εξωφρενικές αλμοδοβαρικές κωμωδίες της πρώτης περιόδου του, μια ταινία με ναρκωτική απόγνωση, έντονη σατιρική ματιά και διασταυρωμένες σινεφίλ και λογοτεχνικές αναφορές, από τον Γκοντάρ και τον ιταλικό νεορεαλισμό μέχρι τον Ρόουλντ Νταλ και τον Τρούμαν Καπότε.