Κάτι ανάμεσα σε αφαιρετική επιστημονική φαντασία, ψευδοντοκιμαντέρ με τους πολεμικούς ανταποκριτές στο προσκήνιο και μυθοπλαστική εικασία, ο Εμφύλιος Πόλεμος παραλλάσσει αληθινότατα γεγονότα όπως η εισβολή στο Καπιτώλιο της 6ης Ιανουαρίου του 2021 και εμπνέεται από την επικείμενη σύρραξη ανάμεσα στις δύο ευδιάκριτα εχθρικές κουλτούρες που συμβιώνουν μετά βίας στις ΗΠΑ καθώς και από την ψευδαισθητικά επικίνδυνη ρητορική του Προέδρου της χώρας (περιττά τα ονόματα), αλλά ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Άλεξ Γκάρλαντ επιλέγει να μην εξηγήσει τις αιτίες του διχασμού και επιμένει σε μια πολιτική ασάφεια, την ίδια στιγμή που το περιεχόμενο της ταινίας κραυγάζει για την πολιτική σημασία μιας παρόμοιας εφιαλτικής κατάστασης. Το ακρωτηριασμένο τοπίο μοιάζει με πυρετώδες όνειρο ενός σαδιστικού μυαλού, απογυμνωμένο από τη ζωή και την κοινωνία όπως τη γνωρίζουμε, με τους ένστολους να έχουν αναλάβει δράση σε αναπάντεχους σχηματισμούς και συμμαχίες. Ενώ η Καλιφόρνια και το Τέξας έχουν ταχθεί στο πλευρό των αποσχισμένων, μια ομάδα φωτορεπόρτερ αιχμής αποφασίζει να περάσει τα μπλόκα του Δυτικού Μετώπου (Western Front, με αρχικά WF, που άνετα κάνουν τον What the Fuck συνειρμό) με απώτατο σκοπό να φτάσουν στην αποκλεισμένη πρωτεύουσα, όπου ο εμφανώς ταραγμένος αρχηγός του διαλυμένου κράτους (Νικ Όφερμαν) κρύβεται στον Λευκό Οίκο και σποραδικά καθησυχάζει τους πολίτες με τηλεοπτικά διαβήματα ανεδαφικής αισιοδοξίας. Αρχηγός της ομάδας που ξεκινά από τη Νέα Υόρκη είναι η Λι, βραβευμένη, ψύχραιμη, με ένα βλέμμα «τα έχω δει όλα και δεν περιμένω κάτι καλύτερο» και μια εμπειρία που προκαλεί σεβασμό. Δίπλα της δύο ρεπόρτερ, ο βουτηγμένος στην αδρεναλίνη Τζόελ (Βάγκνερ Μάουρα) και ο στωικός βετεράνος Σάμι (Στίβεν Μακίνλι Χέντερσον), αντίρροπες δυνάμεις απέναντι στη φυσική αρχηγό τους. Στην παράτολμη παρέα τρυπώνει, διπλαρώνοντας τον Τζόελ, η καλών προθέσεων και απερίσκεπτων κινήσεων νεαρή Τζέσι (Κέιλι Σπέινι, η Πρισίλα της Σοφία Κόπολα), μια φιλόδοξη φωτορεπόρτερ που θαυμάζει απεριόριστα την Λι και εύλογα αναστατώνει το coolness της, καθώς στο πρόσωπό της διακρίνει τον νεότερο εαυτό της, περιττό βάρος στην αχαρτογράφητη διαδρομή και πιθανό θύμα στη γραμμή του πυρός.

 

Με μια φιλμογραφία γεμάτη ζόμπι, κλώνους και αποκυήματα φαντασίας, ο Εμφύλιος Πόλεμος δεν είναι μόνο η λιγότερο αλληγορική ταινία του Γκάρλαντ αλλά και μια ανακουφιστική παρένθεση μετα-αποκαλυπτικής δραματικής περιπέτειας όπου οι δράστες δεν είναι εξωγήινοι ή άλλοι ανεξήγητοι οργανισμοί που αναγκαστικά θα συσπειρώσουν όλους εμάς, και κυρίως τους φίλους Αμερικανούς, εναντίον τους. Μπορεί να μην κατονομάζει τον Τραμπ, αλλά η πανδημία του μίσους που έχει αποσυνδέσει τους μισούς από τους άλλους μισούς πρωταγωνιστεί, ανασαίνοντας βαριά στις συναντήσεις των τεσσάρων στον δρόμο τους προς την Ουάσινγκτον. Ακόμα και παραλείποντας την προέλευση και τα αίτια της ρήξης, ο Βρετανός δημιουργός γεμίζει με βία την ατμόσφαιρα και σχεδιάζει αδρά ένα ρεαλιστικό σενάριο. Η άγκυρά του είναι η Κίρστεν Ντανστ, μια ηθοποιός που, αν και από μικρή έδειξε το ταλέντο της, η μεταμόρφωσή της από την Εξουσία του Σκύλου της Τζέιν Κάμπιον κι έπειτα φανερώνει ενηλικίωση στην έκφραση, μια ζηλευτή λιτότητα και, στην περίπτωση της Λι, μια πειθώ που καθηλώνει και κρατά την αγωνία στην καρδιά του σκότους.