Ποτέ δεν ξέρεις από ποιο μέρος του κόσμου θα έρθει το animation β’ εθνικής της εβδομάδας, μια συνήθεια του εγχώριου προγραμματισμού που δεν έγινε ακριβώς λατρεία, αλλά συνεχίζεται, καθώς υπάρχει ένα οικογενειακό κοινό που τη στηρίζει. Το παρόν είναι ρώσικο και θέτει στο επίκεντρο της δράσης του τις περιβόητες γάτες του Ερμιτάζ, άγρυπνους φύλακες εδώ και δύο αιώνες, προστάτες των έργων τέχνης από απανταχού τρωκτικά και αντικείμενο θαυμασμού από τους απανταχού γατόφιλους. Αυτό το κοινό έχει στόχο να σαγηνεύσει το φιλμ, που εντάσσει στην αφήγησή του και τη Μόνα Λίζα, Μπορεί η δημιουργία του Ντα Βίντσι να βρίσκεται στο Λούβρο, μα είναι ένα καθολικά δημοφιλές έργο τέχνης, ικανό να προσελκύσει ένα ευρύτερο δυτικό κοινό, θα σκέφτηκε η παραγωγή.

 

Δυστυχώς, οι δημιουργοί εμφανώς δεν είχαν τον προϋπολογισμό για να αναπλάσουν τους ατέλειωτους χώρους και τα έργα τέχνης του Ερμιτάζ. Έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, μα δεν ήταν αρκετό. Ωστόσο, η σκέψη ότι μερικοί μπόμπιρες θα ενδιαφερθούν να μάθουν περισσότερα για το εμβληματικό μουσείο της Αγίας Πετρούπολης, έστω και για τις γάτες του, λογαριάζεται για κέρδος. Τα καμώματα των τετράποδων και οι (παιδιάστικες) ανατροπές θα κρατήσουν το ενδιαφέρον τους. Οι γονείς, από την άλλη, θα νιώσουν ότι κάποιος τους εκδικείται για όλες εκείνες τις φορές που στα νιάτα τους «θαύμασαν» τα εκθέματα των μουσείων με γρήγορο βάδην.