Στην εναλλακτική πραγματικότητα του Ron’s gone wrong, που δεν είναι πολύ μακριά από τη δική μας, κάθε παιδί έχει στην κατοχή του ένα ρομποτάκι που συνδέεται με τους λογαριασμούς του στα social media, μαθαίνει πράγματα γι’ αυτό, γίνεται ο καλύτερός του φίλος και του προτείνει με ποιους να κάνει παρέα και με ποιους όχι.

 

Κάθε παιδί, εκτός από τον Μπάρνεϊ, γόνο οικογένειας μεταναστών που ζει στις ΗΠΑ με τον πατέρα του και τη γιαγιά του, οι οποίοι δεν έχουν το κεφάλαιο για να του αγοράσουν το δικό του ρομποτάκι. Όταν από σύμπτωση βρίσκουν ένα, αυτό προκύπτει «ελαττωματικό», μα τα ελαττώματά του αποδεικνύονται προτερήματα σε αυτό το animation που έχει μερικά ενδιαφέροντα πράγματα να πει για τα social media, την επακόλουθη απομόνωση, την επικίνδυνη ομοιογένεια που γεννούν και το δικαίωμα στη λήθη, το οποίο καταργούν. Έτσι άμεσα σχετιζόμενο με το τώρα όπως είναι απορείς για το πώς θα γεράσει σε λίγα χρόνια και αν θα λειτουργεί περισσότερο ως «φούσκα» ή ως χρονοκάψουλα, μα τα ευγενικά του μηνύματα γύρω από τη φιλία είναι διαχρονικά.

 

Οι φίλοι μας εκ του Περισσού σίγουρα θα βρουν τα αντικομμουνιστικά αστεία της γιαγιάς… εκ περισσού, θα αναγνωρίσουν κι εκείνοι, όμως, τον (μερικώς) αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα του Ron’s gone wrong. Oι ενήλικες διόλου δεν θα δεινοπαθήσουν, έστω κι αν υπάρχει υπερβολική χαριτωμενιά για να κρατηθει το ενδιαφέρον θεατών πολύ νεαρής ηλικίας, αλλά το φιλμ απευθύνεται κατά κύριο λόγο σε μια γενιά εφήβων που μεγαλώνει μέσα από την οθόνη και δίνει ώθηση , ενδεχομένως και φωνή, σε ένα λανθάνον αίτημα περιστασιακής αποσύνδεσης.