Η Αϊτέν Αμίν προέρχεται από τον χώρο του ντοκιμαντέρ, έχοντας καταγράψει τις αναταραχές και τις διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια της Αιγυπτιακής Επανάστασης του 2011, και διαπνέει με νεορεαλιστική ματιά τη δεύτερη μυθοπλαστική της απόπειρα μετά το Villa 69. Η Σουάντ (του τίτλου) μένει σε ένα χωριό βόρεια του Καΐρου, μαζί με την οικογένειά της, ζορισμένη ανάμεσα στις προσωπικές της επιθυμίες και τον επικρατούντα συντηρητισμό. Ο χαρακτήρας της αποκαλύπτεται ολοφάνερα στις εισαγωγικές σκηνές, όπου επινοεί δυο αντικρουόμενες ιστορίες από τη ζωή της για τυχαίες συνεπιβάτισσές της στο λεωφορείο. Καμία δεν είναι αληθινή, αλλά είναι δυο πιθανές πτυχές της εικόνας που θέλει να προβάλει στους ξένους, έναν παραλλαγμένο εαυτό που ζει στα social media, και έχει σχεδόν επινοημένο δεσμό με έναν άνδρα που ζει στην Αλεξάνδρεια, μεγαλύτερο από εκείνην στην ηλικία και σαφώς λιγότερο ενδιαφερόμενο για την τηλε-σχέση τους. Όταν συμβεί κάτι αναπάντεχο, η μικρή της αδελφή, η Ραμπάμπ, σε κάποια στιγμή που ομολογεί θλιμμένη πως δεν είναι τόσο όμορφη όσο η Σουάντ γιατί μοιάζει με τον πατέρα τους, θα πρέπει να αναλάβει τη θέση του οδηγού μιας ταινίας με αιχμηρό κοινωνικό σχόλιο μέσα από κινηματογραφικές καταστάσεις, ανάγλυφες αντιθέσεις, και ευπρόσδεκτη αυτοσυγκράτηση στην κρίση της για νέες γυναίκες που ασφυκτιούν κάτω από την πλασματική ελευθερία τους και την υπαρκτή καταπίεση.