Η ψυχρή και άκαμπτη Νινότσκα που απεχθάνεται τη Δύση (και βλέπει τον Πύργο του Άιφελ ως αλάνθαστη μεταλλική κατασκευή και τον έρωτα ως απλή χημική ένωση), προσπαθώντας να συνετίσει τους συμπατριώτες της και να «τρέξει» την αποστολή, θα γνωρίσει τον Γάλλο Λεόν. Μαζί του θα γνωρίσει τον δυτικό τρόπο ζωής αλλά και τον έρωτα…

Οι Γερμανοί (Ερνστ Λιούμπιτς στη σκηνοθεσία και Μπίλι Γουάιλντερ στο σενάριο) κάνουν μια πονηρά αντικομμουνιστική ταινία με τη Σουηδέζα Γκρέτα Γκάρμπο, ανακατεύοντας την τράπουλα στο όνομα της σάτιρας, για να καταλήξουν στη χαριτωμένη χολιγουντιανή προπαγάνδα πως ο έρωτας δεν κοιτάζει κράτη και ιδεολογίες, καθώς η Σοβιετική κατάσκοπος που ήρθε στο Παρίσι για να συμμαζέψει τους συντρόφους της που κωλυσιεργούν ερωτεύεται έναν Γάλλο και ακυρώνει το στεγνό παρελθόν της. Η Γκάρμπο, που για πρώτη φορά το έριξε έξω στο σινεμά, γελώντας και μεθώντας, με έναν αμήχανο αλλά πειστικό τρόπο, είναι η ενδεδειγμένη επιλογή στον ρόλο του προγραμματισμένου ρομπότ που σαγηνεύεται από τις επιθυμίες και γίνεται ρεζίλι όταν η καταπιεσμένη της ψυχή ξεμπροστιάζεται. Περισσότερο από τον Λιούμπιτς αναδεικνύεται η τραχιά σάτιρα του Γουάιλντερ, ο οποίος θα ερευνούσε το θέμα της καταρρέουσας ιδεολογίας χρόνια αργότερα, με τη δική του ταινία One, Two, Three, με τον Τζέιμς Κάγκνεϊ, έναν Αμερικανό καπιταλιστή στην Ανατολική Γερμανία.