Ο Στρατηγός Ναύαρχος Αλαντίν προσπαθεί να αποτρέψει κάθε απόπειρα εγκαθίδρυσης της δημοκρατίας στη χώρα του, τη Γουαντίγια, που τόσο... στοργικά καταπιέζει! Καλωσορίσατε, λοιπόν, στη Γουαντίγια, ένα βορειοαφρικανικό «κρατίδιο» που θα μπορούσε άνετα να είναι το νέο Ντουμπάι, αν δεν είχε γι’ αρχηγό του τον Δικτάτορα Στρατηγό Ναύαρχο Αλαντίν, που αρνείται πεισματικά ν’ αφήσει τον θρόνο του, παρά τις δηλώσεις του Προέδρου Ομπάμα… Μάλιστα, υπό την απειλή της εξόδου της χώρας του από τα Ηνωμένα Έθνη, ο Στρατηγός αναγκάζεται να πάει για πρώτη φορά στην Αμερική προκειμένου ν’ αντιμετωπίσει τις παράλογες αυτές κατηγορίες…

 

Με τη φήμη που απέκτησε, ο Σάσα Μπάρον Κοέν δεν μπορεί πλέον να κοροϊδέψει τον κόσμο και τους διάσημους, όπως έκανε κυρίως στο ιδιοφυές Μπόρατ και λιγότερο στο Μπρούνο, με τον ίδιο τρόπο που ο Μάικλ Μουρ δεν μπορεί να καυτηριάσει διά ζώσης τους πολιτικούς και τους διαφθορείς του συστήματος. Έτσι, ο Κοέν καταφεύγει στη μυθοπλασία, διατηρώντας το άναρχο πνεύμα που προσιδιάζει στο είδος του ντοκιμαντέρ.

 

Οι ακρότητές του συχνά βγάζουν γέλιο και ο δικτάτοράς του, ένα κράμα Σαντάμ και Καντάφι με ολίγη από Κιμ Ιλ Γιονγκ (στον οποίο έχει αφιερώσει την ταινία!), είναι ένα ανάθεμα με τρομερά κουσούρια, ένα κάθαρμα που βασικά κρύβει έναν αδύναμο κομπλεξικό που δεν έχει αφεθεί στις χάρες του έρωτα. Πάντως, η Άνα Φάρις δεν είναι η ενδεδειγμένη επιλογή για ν’ απελευθερώσει ή να χειραγωγήσει τις φαντασιώσεις ενός τέτοιου καθάρματος και ο Κοέν, εκτός από μερικές πραγματικά αστείες σατιρικές, σεξιστικές και ρατσιστικές χοντράδες, παραπαίει ανάμεσα στην αγωνία του stand up και την εξεύρεση πολιτικού σχολίου.