Η ταινία ξεκινάει με έναν εφιάλτη: μια γυμνή γυναίκα οδηγείται από κοστουμαρισμένους άνδρες σ’ ένα δωμάτιο, όπου την περιμένει ένας κανονικός κροκόδειλος, που τελικά την καταβροχθίζει. Ο υπουργός Μεταφορών ξυπνάει αλαφιασμένος και τον ειδοποιούν πως έχει συμβεί ένα πολύνεκρο δυστύχημα με θύματα πολλά παιδιά, λόγω κακών καιρικών συνθηκών. Μεταβαίνοντας στον τόπο της τραγωδίας, ο θεατής παρακολουθεί μια δημόσια παράσταση αξιώσεων, ενορχηστρωμένη από ένα ικανότατο επιτελείο συμβούλων. Ο υπουργός δείχνει αυθεντικά αναστατωμένος και αποδίδει τέλεια στην εκφορά και την έκφραση. Στην επιστροφή δεν αντέχει στην πίεση και σταματά τη λιμουζίνα για να ξεράσει. Το πρώτο μέρος της ταινίας του Σολέρ (η καλύτερη από τις τρεις με πολιτικό θέμα που είδαμε στο περσινό Φεστιβάλ Καννών) πραγματεύεται την καθημερινή πάλη ενός πεπειραμένου σύγχρονου πολιτικού, τον τρόπο με τον οποίο ζογκλάρει τα αντικρουόμενα συμφέροντα, τις μεθόδους με τις οποίες αποσπά την εμπιστοσύνη, τις κάθε λογής υπηρεσιακές και συνδικαλιστικές συναλλαγές, το άχθος που σωρεύεται στη ρουτίνα του. Το τίμημα της πίεσης εκδηλώνεται στο διαφορετικό δεύτερο μέρος, όπου ο υπουργός ξεχειλώνει και αποσυντίθεται, υποκύπτοντας στο τέρας της Εξουσίας. Ο Σολέρ σχολιάζει πρωτότυπα θέματα ήδη ειπωμένα και τα καταγράφει με τον νου του στην ανθρώπινη πολυπλοκότητα που πηγάζει από τη συμπεριφορά και την ψυχολογία ενός πολιτικού όντος - σε αντίθεση με την αμερικανικού τύπου ανεκδοτολογία που είδαμε στην Κατάκτηση της προεδρίας από τον Σαρκοζί, στο φιλμ του Ξαβιέ Ντιρενζέ. Ο «Μηχανισμός και η αποδόμηση ενός σύγχρονου πολιτικού» θα μπορούσε να είναι ο επεξηγηματικός τίτλος αυτής της ταινίας, η οποία συνάδει με τον παραλογισμό της αξιοπρεπούς άσκησης αλλά και διατήρησης ενός δημόσιου αξιώματος.