Το ψυχρό, και ως συνήθως, κλινικό πόνημα του Καναδού Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ, Maps to the stars, απογοητεύει ακριβώς γιατί κρατάει μια πονηρή απόσταση από το αντικείμενο, σαν φάρσα σε κενό αέρος. Σατιρίζει ανελέητα, αλλά όχι βαθιά το Χόλιγουντ και το αιμομικτικό, σχεδόν κανιβαλιστικό του modus operandi με την ιστορία μιας οικογένειας με έναν πατέρα γκουρού του self-help, μια μάνα νευρωτική μάνατζερ του κακομαθημένου 13χρονου γιου-ηθοποιού και την κόρη να έχει μόλις βγει από το άσυλο, όπου εξέτισε ποινή για την πυρκαγιά που είχε βάλει στο παλιό τους σπίτι. Λίγο παραδίπλα, η αγχώδης, ανισόρροπη ξεχασμένη ηθοποιός που υποδύεται η Τζουλιάν Μουρ παλεύει με νύχια και με δόντια να παίξει σε μια επερχόμενη ταινία που θα την επαναφέρει στο προσκήνιο, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της... μάνας της, η οποία είχε καεί σε πυρκαγιά! Η Μουρ τα δίνει όλα, είναι ό,τι καλύτερο και διασκεδαστικότερο στο Maps to the stars και μοιάζει με εξαίρεση στον γενικευμένα νεκρικό τόνο της ταινίας, έχοντας βέβαια το αβαντάζ της υστερίας, πληροφορώντας ωστόσο εξυπνότατα τον χαρακτήρα της με στοιχεία πραγματικά ενδοχολιγουντιανά, που προφανώς ο Κρόνεμπεργκ αγνοεί. Η Μουρ απέσπασε το Βραβείο Ερμηνείας στις Κάννες έναντι της εξίσου εντυπωσιακής ερμηνείας της Μαριόν Κοτιγιάρ για την ταινία των Νταρντέν και, σε μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη των βραβείων από πέρσι, στη φετινή κούρσα η Μουρ μπορεί να μην είναι υποψήφια στον δεύτερο ρόλο για τη συγκεκριμένη ταινία, αλλά διεκδικεί εκείνου του πρώτου ρόλου, για άλλο φιλμ, αλλά πάντα με αντίπαλο στην πεντάδα την Κοτιγιάρ!