Οι Παράνομοι είναι ένα διστακτικό, εναλλακτικό, υπόγεια χιουμοριστικό, κρυφοερωτικό δράμα, που τοποθετείται στην ποτοαπαγόρευση, τότε που οι σκληροί παρασκεύαζαν παράνομα αποστάγματα ουίσκι με 95% οινόπνευμα στο φως του φεγγαριού για να μην τους τσακώσουν οι Αρχές – εξού και ο όρος moonshiners  που τους δόθηκε. Ο γνωστός Νικ Κέιβ έγραψε το σενάριο και ο Αυστραλός Τζον Χίλκοουτ σκηνοθέτησε αυτή την περίπου βιογραφική γκανγκστερική ιστορία, πιθανώς με τη φιλοδοξία να μετατρέψουν μια κλασική αντιπαράθεση του Νόμου με τους καλούς παρανόμους σε έναν κινηματογραφικό μύθο, στα χνάρια του Μπόνι και Κλάιντ. Μετά το Proposition και το Road, είναι αρκετά ασφαλές να παραδεχτούμε πως ο Χίλκοουτ κάνει την προσπάθειά του με ενδιαφέροντα, αλλά αγρίως άνισα αποτελέσματα. Εδώ πετάει στη μάχη πολλούς χαρακτήρες, τον ορμητικό και άπειρο πιτσιρικά (Λαμπέφ), το ερωτικό του ξύπνημα στο αθώο πρόσωπο της Μία Βασικόφσκα, τον μεσαίο αδελφό Μπόντουραντ, σκληρό και καθόλου ευέλικτο, την πλανεύτρα γυναίκα (Τζέσικα Τσαστέιν) που πάει να ρίξει το τοτέμ, τον μεγαλύτερο αδελφό Φόρεστ, που έχει τη φήμη του ανίκητου και ατρόμητου μπροστά στον θάνατο. Στον ρόλο αυτό ο συνήθως τρομακτικός Τομ Χάρντι εμφανίζεται μονοχρωματικός και επίπεδος, ακόμα κι όταν ο αντίπαλός του (ο Γκάι Πιρς, ως ψυχοπαθής) τον προκαλεί με αιματοκύλισμα και στυγνές δολοφονίες. Το σύντομο πέρασμα του Γκάρι Όλντμαν, ως μέντορα του αντάρτικου, είναι πιο δυνατή απ’ όλες τις στημένες φάσεις.